Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędziowie: NSA Sławomir Presnarowicz, WSA del. Małgorzata Bejgerowska (sprawozdawca), Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 5 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Ol 471/15 w sprawie ze skargi S.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Elblągu z dnia 25 maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2011 r. oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 5 listopada 2015 r., o sygn. akt I SA/Ol 471/15, oddalił skargę S. S. (dalej jako: "podatnik", "strona" lub "skarżący") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Elblągu z dnia 25 maja 2015 r., nr Rep. [...], w przedmiocie łącznego zobowiązania podatkowego na 2011 r.
Sąd pierwszej instancji przedstawił w wyroku następujący stan sprawy.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Elblągu trzykrotnie uchylało wydane w sprawie decyzje Burmistrza M. (z dnia: 5 września 2011 r., 16 lipca 2012 r. i 21 stycznia 2013 r.). Następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 27 marca 2014 r., o sygn. akt I SA/Ol 53/14, uchylił kolejną decyzję SKO w Elblągu z dnia 18 listopada 2013 r., utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza M. i w udzielonych organowi wytycznych wskazał na konieczność uzupełnienia zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz przeprowadzenie określonych czynności. Decyzją z dnia 7 lipca 2014 r. SKO uchyliło decyzję organu I instancji i przekazało sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia.
Burmistrz M. decyzją z dnia 25 lutego 2015 r., nr [...], ustalił E. i S. S. wymiar podatku rolnego, leśnego i od nieruchomości na 2011 r. w formie łącznego zobowiązania podatkowego, w kwocie 27.942 zł. Przy czym spór w niniejszej sprawie dotyczy częściowo wymiaru ujętego w pkt 3 powyższej decyzji, czyli podatku od nieruchomości w kwocie 27.821 zł, na którą składają się m.in. kwoty za budynki, tj.:
- 5.034,75 zł za budynki - za okres od 17 stycznia do 30 lipca 2011 r. (miesiące luty - lipiec): nr 1 - o powierzchni użytkowej 88 m², nr 2 - 275 m², nr 3 - 205 m², nr 4 do 9 - każdy po 51,92 m² (razem 311,52 m²), nr 10 - 315 m², nr 11 - 309 m², nr 12 - 309 m², nr 14 - 225,84 m²; łącznie 13 budynków o powierzchni użytkowej 2038,36 m²,
- 2.993,56 zł za budynki - za okres od 31 lipca do 31 grudnia 2011 r. (miesiące sierpień-grudzień): łącznie po rozbiórce budynku nr 2 (275 m²) i nr 11 (309 m²) - pozostało 1454,36 m².
Nie jest natomiast kwestionowana wysokość podatku rolnego oraz za grunty oznaczone jako Tr, nieużytki i grunty pozostałe (Ba, Bi, Bz oraz dr).
Po rozpoznaniu odwołania podatnika, SKO w Elblągu decyzją z dnia 25 maja 2015 r. utrzymało w mocy powyższą decyzję organu I instancji. W motywach rozstrzygnięcia wskazano, że E. i S. S. aktem notarialnym z dnia 10 stycznia 2011 r., Rep. A [...], nabyli od Agencji Mienia Wojskowego w O. działkę nr [...] o pow. 14,2100 ha, położoną w N. [...] w gminie M., zabudowaną 13 budynkami. Na podstawie opinii biegłego powołanego przez organ - J. B., oględzin nieruchomości, a także pisma Agencji Mienia Wojskowego z dnia 21 maja 2013 r. SKO przyjęło, że obiekty oznaczone na działce pod numerami 4-9 są budynkami. Stwierdzono, że obiekty te posiadają nośne ściany zewnętrzne i stropodachy, a więc są wydzielone z przestrzeni i trwale powiązane z gruntem. Ponadto stwierdzono, że obiekt nr 14 także jest budynkiem. SKO nie podzieliło oceny J. R., zawartej w opinii budowlanej z dnia 13 listopada 2012 r., sporządzonej na zlecenie strony, albowiem opinia ta nie zawierała dokładnego opisu każdego z obiektów. SKO uznało, że organ I instancji prawidłowo ustalił podatki - zarówno od nieruchomości, jak i podatek rolny, gdyż wziął pod uwagę daty zmiany w ewidencji gruntów wskazane zarówno w zawiadomieniu z dnia 17 stycznia 2011 r., jak i z dnia 11 lipca 2011 r. Za poprawne przyjęto także ustalenia organu I instancji w zakresie podatku leśnego. Organ odwoławczy stwierdził, że wprawdzie z zapisu aktu notarialnego wynika, że nabywca kupuje nieruchomość ze środków pochodzących z działalności gospodarczej i na potrzeby tej działalności, to z ustaleń organu I instancji wynika, że na terenie nabytej nieruchomości nie była prowadzona żadna działalność, w związku z tym podatek od gruntu wymierzono za grunt pozostały, nie związany z działalnością gospodarczą. Jako podstawę opodatkowania budynków o numerach 1-3 oraz 10-12 organ I instancji przyjął powierzchnię użytkową wykazaną przez podatników, natomiast w odniesieniu do pozostałych budynków przyjął powierzchnię użytkową wskazaną w opinii powołanego w sprawie biegłego.