Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za październik 2006 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia WSA (del.) Grażyna Nasierowska, Protokolant Dorota Żmijewska, po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. S.A. z siedzibą w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 listopada 2009 r. sygn. akt VIII SA/Wa 275/09 w sprawie ze skargi K. S.A. z siedzibą w B. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13 lutego 2009 r. nr [...] w przedmiocie wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za październik 2006 r. oddala skargę kasacyjną

Inne orzeczenia o symbolu:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Inne orzeczenia z hasłem:
Fundacje
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej
Uzasadnienie strona 1/7

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 listopada 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K. L. spółka akcyjna z siedzibą w B. (dalej: Spółka) na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13 lutego 2009 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za październik 2006 r.

Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym. Dnia 14 marca 2006 r. do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej: PFRON-u) wpłynęła dokumentacja z kontroli przeprowadzonej w Spółce przez Najwyższą Izbę Kontroli w zakresie wykorzystywania pomocy publicznej udzielanej pracodawcom zatrudniającym osoby niepełnosprawne. Z materiałów pokontrolnych wynikało, że ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (dalej: ZFRON) Spółka finansowała wydatki, które nie były związane z rehabilitacją osób niepełnosprawnych.

Postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2006 r. Prezes PFRON wszczął z urzędu postępowanie wobec Spółki w sprawie obowiązku przekazania na PFRON 30% kwoty wynikającej z niezgodnego z ustawą przeznaczenia środków zfron. Z kontroli przeprowadzonej przez właściwy urząd skarbowy w zakresie gromadzenia i wydatkowania powyższych środków wynikało, że Spółka sfinansowała z nich wydatki związku z rehabilitacją osób niepełnosprawnych: dojazd do pracy prezesa Spółki w latach 2001 - 2005 (279.324,57 zł); pobyt prezesa Spółki w ośrodkach usprawnienia fizycznego (95.467,47 zł); wynagrodzenia dla prezesa Spółki za opiekę sprawowaną nad uczestnikami programu rehabilitacji (109.152,00 zł). Wskazano, że wnioski o udzielenie bezzwrotnej pomocy zfron zawierają nieczytelny podpis osoby przyznającej pomoc oraz, że nie dołączono do nich ewidencji przebiegu kilometrów. Podkreślono, iż do chwili zakończenia kontroli nie okazano umowy zawartej przez Spółkę z bankiem na prowadzenie wyodrębnionego rachunku bankowego zfron.

Organ pierwszej instancji po niewykonaniu wezwania do uzupełnienia dokumentacji związanej z wydatkami ze środków zfron oraz do osobistego stawiennictwa prezesa, zawiadomił Spółkę o zakończeniu postępowania dowodowego. W uzasadnieniu wskazano, że Spółka nie przekazała w przewidzianym terminie kwoty 299.039,80 zł na rachunek bankowy zfron i w konsekwencji zobowiązanie z tego tytułu wyniosło 89.711,95 zł (30%). Zauważono, że spółka nie przedstawiła także dowodów potwierdzających poniesienie wydatków w kwocie 899.009,08 zł ze środków zfron, w sposób zgodny z przepisami ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123 poz. 776 ze zm.; dalej: "ustawa o rehabilitacji"), a zobowiązanie z tego tytułu wyniosło 269.702,72 zł (30%).

W odwołaniu od decyzji Prezesa PFRON Spółka wniosła o uchylenie decyzji wskazując, że nie zostały naruszone przepisy o gospodarowaniu środkami zfron.

Decyzją z dnia 13 lutego 2009 r., Minister Pracy i Polityki Społecznej utrzymał w mocy decyzję Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej: "Prezes PFRON"). W uzasadnieniu wskazano, że organ pierwszej instancji prawidłowo określił zobowiązanie Spółki. Zauważono także, że zgodnie z § 2 pkt 9 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 31 grudnia 1998 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1999 r. Nr 3 poz. 22 ze zm.; dalej: "rozporządzenie"), środki zfron przeznaczone są na koszty dowożenia lub dojazdów do pracy i z pracy osób niepełnosprawnych mających trudności w korzystaniu z publicznych środków transportu. Natomiast z orzeczenia o stopniu niepełnosprawności prezesa Spółki wynikało, że został on zaliczony do lekkiego stopnia niepełnosprawności, który zgodnie z obowiązującymi standardami oznaczał choroby układu oddechowego i krążenia. MPiPS podkreślił, że ze środków zfron zostały przekazane środki w formie bezzwrotnej pomocy na pokrycie kosztów zdrowotnych wyjazdów usprawniających prezesa Spółki, które w ocenie organu nie są tożsame ze zwrotem "usprawnienie fizyczne", o którym mowa w § 2 pkt 12 lit. e) rozporządzenia. Podkreślono także, że z orzeczenia o stopniu niepełnosprawności prezesa Spółki nie wynika żeby dotyczyło go szczegółowe wskazania, co do rehabilitacji, czy też uczestnictwa w terapii zajęciowej.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Inne orzeczenia z hasłem:
Fundacje
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej