Skarga kasacyjna na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala (sprawozdawca), Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia WSA (del.) Marek Olejnik, Protokolant Agata Milewska, po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2020 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 21 września 2017 r. sygn. akt I SA/Ke 448/17 w sprawie ze skargi M. N. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. N. na rzecz Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej kwotę 480 (słownie: czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/3

Wyrokiem z dnia 21 września 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach, sygn. akt I SA/Ke 448/17, oddalił skargę M. N. (dalej: "skarżący") na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: "organ") z dnia 7 kwietnia 2017 r. w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wyrok jest dostępny na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/ (Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych).

W skardze kasacyjnej pełnomocnik strony skarżącej na podstawie art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej: "P.p.s.a.") zaskarżył powyższy wyrok w całości zarzucając na podstawie art. 174 pkt 1 P.p.s.a. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj:

1) przepisów art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r., poz. 649 ze zm., dalej: "u.p.c.c.") poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, iż przepis ten znajduje zastosowania do nabycia nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym z uwagi na identyczność skutków prawnych nabycia postępowania nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym z nabyciem nieruchomości w drodze sprzedaży, podczas gdy skutki prawne nabycia nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym istotnie różnią się od skutków prawnych nabycia nieruchomości w drodze sprzedaży, a ustawowe sformułowanie "takie same skutki prawne" nie jest równoznaczne z wiodącymi skutkami prawnymi,

2) art. 2 pkt 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w brzmieniu sprzed dnia 1 stycznia 2016 r. i art. 50 ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 1045) w związku z art. 2 i 217 Konstytucji polegające na przyjęciu interpretacji sprzecznej z zasadą nieretroaktywności prawa podatkowego, bowiem:

a) nakładającej na skarżącego jako podatnika obowiązki podatkowe, których nie mógł przewidzieć w chwili podejmowania decyzji o nabyciu nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym,

b) uniemożliwiającej skarżącemu faktyczną możliwość dostosowania swojego zachowania do wymogów prawa podatkowego,

c) uzależniającą moment powstania obowiązku podatnika od zdarzeń prawnych od skarżącego niezależnych, a zależnych od sądu i dłużnika, takich jak data uprawomocnienia się postanowienia sądu o przesądzeniu własności nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym,

d) dokonującej wykładni przepisów intertemporalnych w sposób niekorzystny dla skarżącego, a więc w sposób sprzeczny z zasadą demokratycznego państwa prawa i zasadą nieretroaktywności przepisów prawa podatkowego.

Na podstawie art. 174 pkt 2 P.p.s.a. zarzucono naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 2, art. 3 § 1 w zw. z art. 141 § 4 P.p.s.a. poprzez wadliwe uzasadnienie zaskarżonego wyroku polegające na nieustosunkowaniu się przez WSA w Kielcach do zarzutów związanych z niezgodnością zaskarżonej interpretacji z normami wynikającymi z treści art. 2 i 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Strona 1/3