Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędziowie Sędzia NSA Beata Cieloch (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Sylwester Golec, po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej ze skargi kasacyjnej M. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 14 września 2018 r. sygn. akt I SA/Lu 189/18 w sprawie ze skargi M. G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 18 grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r. oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z 14 września 2018 r., sygn. akt I SA/Lu 189/18 oddalił skargę M. G. (dalej: "Skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z 18 grudnia 2017 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r. W uzasadnieniu ww. decyzji organ wyjaśnił, że Skarżący prowadził w 2013 r. działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów na terenie kraju i poza jego granicami. W działalności tej Skarżący wykorzystywał samochody ciężarowe. Zdaniem organu, podatnik w księdze przychodów i rozchodów nieprawidłowo zaliczył do kosztów uzyskania przychodów w 2013 r. wydatki na nabycie paliw silnikowych. Wydatki te zostały udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na rzecz Skarżącego przez F. sp. z o.o. z siedzibą w L. Analiza całokształtu dostępnego materiału dowodowego pozwoliła ustalić, że faktury wystawione przez spółkę F. na rzecz podatnika nie dokumentowały rzeczywistego obrotu gospodarczego i w związku z tym nie mogły stanowić dowodu poniesienia przez podatnika wydatków podlegających zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej. Organ wskazał, że kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie wydatki rzetelnie udokumentowane przez podatnika. Podatnik nie jest uprawniony do uwzględniania nierzetelnych faktur w rozliczeniu podatku dochodowego. W konsekwencji tego księga podatkowa, w której podatnik ujmował niezgodne ze stanem rzeczywistym faktury, wystawiane na jego rzecz przez ww. spółkę, została uznana za nierzetelną, na zasadach przewidzianych w art. 193 § 2, § 4 i § 6 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm. - dalej: "O.p".). Jednocześnie, mając na uwadze art. 23 § 2 O.p., organ doszedł do przekonania, że należało odstąpić od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, bowiem dane wynikające z ksiąg, uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania podatkowego, pozwoliły na odtworzenie podstawy opodatkowania w sposób odpowiadający rzeczywistości. W decyzji na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. ( Dz.U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307 ze zm.) dalej powoływanej jako u.p.d.o.f. nie uznano za koszt uzyskania przychodów części wydatków, które zostały udokumentowane fakturami wystawionymi przez spółkę F. Z kosztów uzyskania przychodów wyłączono te dostawy paliwa, które nie mogły mieć miejsca w rzeczywistości z uwagi na fakt, że jak ustalił organ pierwszej instancji, samochody wskazane w ww. dowodach w datach wskazanych w tych dowodach wykonywały przewozy i znajdowały się poza L.
M. G. wniósł skargę na opisaną decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, który powołanym na wstępie wyrokiem uznał ją za niezasadną (uzasadnienie wyroku sądu pierwszej instancji oraz powołanych poniżej wyroków dostępne są w internetowej bazie orzeczeń sądów administracyjnych CBOSA na stronie orzecznictwo.nsa.gov.pl). Od wyroku sądu pierwszej instancji skargę kasacyjną wniósł M. G. reprezentowany przez adwokata. W skardze kasacyjnej na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U 2017 r. poz. 1369 ze zm.) dalej powoływanej jako P.p.s.a., sądowi pierwszej instancji zarzucono wydanie zaskarżonego wyroku z naruszeniem art. 141 § 4 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a. przez odmowę ich zastosowania, co było wynikiem niedostrzeżenia przez sąd naruszenia przez organy następujących przepisów: