Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi Z. K. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1104/10 oddalającym skargę kasacyjną Z. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 21 października 2009 r. sygn. akt I SA/Sz 386/09 w sprawie ze skargi Z. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 31 marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów 1. wznawia postępowanie, 2. uchyla wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1104/10, 3. uchyla wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 21 października 2009 r., sygn. akt I SA/Sz 386/09, 4. umarza postępowanie sądowe, 5. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie na rzecz Z. K. kwotę 13 637 (słownie: trzynaście tysięcy sześćset trzydzieści siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego w sprawie.
Wyrokiem z dnia 1 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1104/10 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Z.K. - zwanego dalej "Skarżącym", od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 21 października 2009 r. sygn. akt I SA/Sz 386/09 w przedmiocie zryczałtowanego podatku od osób fizycznych za 2003 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów.
Z uzasadnienia ww. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego wynika, że decyzją z dnia 15 grudnia 2006 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w S. ustalił Skarżącemu zryczałtowany podatek dochodowy do osób fizycznych za 2003 r. od dochodu nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów. Decyzję wydano na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późń. zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.d.o.f."
Rozpoznawszy odwołanie Skarżącego, decyzją z dnia 31 marca 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w S. uchylił w całości rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji i ustalił Skarżącemu wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów w innej kwocie.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie Skarżący wniósł o uchylenie powyższej decyzji, podnosząc przy tym zarzut naruszenia art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f.
Wyrokiem z dnia 21 października 2009 r. sygn. akt I SA/Sz 386/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uznał skargę za niezasadną i ją oddalił.
W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku Skarżący podniósł między innymi zarzut naruszenia art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. poprzez jego błędną wykładnię.
Wspomnianym na wstępie wyrokiem Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną jako niezasadną.
Od powyższego wyroku Skarżący wniósł skargę o wznowienie postępowania sądowego, żądając uchylenia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, jak również decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w S. w części, w której organ ustalił Skarżącemu wysokość zobowiązania podatkowego. Ponadto Skarżący wystąpił o umorzenie postępowania prowadzonego w sprawie ustalenia wysokości podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.
Skargę wniesiono na podstawie art. 272 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późń. zm.) - powoływanej dalej jako "P.p.s.a." W jej uzasadnieniu wskazano, że decyzje organów podatkowych zostały wydane na podstawie art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. Tymczasem wyrokiem z dnia 18 lipca 2013 r. Trybunał Konstytucyjny, w sprawie o sygn. akt SK 18/09 (Dz. U. z 2013 r., poz. 985), uznał wspomniany przepis, w brzmieniu obowiązującym w latach 1998-2006, za niezgodny z art. 2 w związku z art. 64 ust. 1 Konstytucji RP.