Skarga kasacyjna na decyzję SKO w Zielonej Górze w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2010
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Bogdan Lubiński (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Piotr Przybysz, Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej C. sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 22 września 2016 r. sygn. akt I SA/Go 222/16 w sprawie ze skargi C. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zielonej Górze z dnia 12 maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2010 - 2014 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od C. sp. z o.o. z siedzibą w W. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zielonej Górze kwotę 8 100 (słownie: osiem tysięcy sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6115 Podatki od nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/7

Wyrokiem z dnia 22 września 2016 r., sygn. akt I SA/Go 222/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim oddalił skargę C. sp. z o.o. w W. (zwanej dalej "Skarżącym", "Spółką") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zielonej Górze z dnia 12 maja 2016 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2010-2014.

Powyższy wyrok został zaskarżony w całości skargą kasacyjną Spółki, która wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i rozpoznanie skargi, jako że istota sprawy jest dostatecznie wyjaśniona oraz o zasądzenie na rzecz Skarżącej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, zarzucając zaskarżonemu wyrokowi:

I) na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm. - zwanej dalej "p.p.s.a.") naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

1) art. 3 § 1 w z w. z art. 151 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c), w z w. z art. 134 § 1 p.p.s.a., w zw. z:

- art. 122 w zw. z art. 180 § 1, w zw. z art. 187 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm. - zwanej dalej "O.p."), poprzez oddalenie skargi i błędne uznanie, że nie doszło do naruszenia zasady prawdy materialnej oraz, że organ prawidłowo ocenił dowody i stwierdził:

- iż przedmiotowe grunty były zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej, gdyż zostały nabyte z zamiarem w celu prowadzenia na nich działalności gospodarczej, podczas gdy zgodnie z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, tj. w szczególności dowodem z oględzin oraz zeznaniami świadka P. W., w okresie objętym postępowaniem na przedmiotowych gruntach nic się nie działo poza systematycznym wzrostem krzewów i innych roślin a zamiar wykorzystania gruntów na potrzeby działalności gospodarczej (wybudowanie stacji paliw) w okresie objętym wnioskiem już nie istniał. Skarżąca bowiem na kilka lat przed okresem objętym wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty trwale zaniechała realizacji na gruncie inwestycji w postaci budowy stacja paliw i wstrzymał wszelkie działania w tym zakresie, w związku z czym wygasła decyzja o pozwoleniu na budowę, natomiast nieruchomość od ok. 8 lat jest przeznaczona na sprzedaż jako zupełnie zbędna dla Skarżącej, wobec tego podjęte wcześniej na gruncie czynności nie skutkują zajęciem gruntu w okresie objętym wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty, co organ pomija, a Sąd uznaje taką ocenę organu za prawidłową;

- iż przeznaczenie nieruchomości do sprzedaży przy jednoczesnym zarejestrowaniu jako przedmiotu działalności "kupna i sprzedaży nieruchomości" skutkuje zajęciem nieruchomości na prowadzenie działalności gospodarczej, podczas gdy jest to jedynie poboczny przedmiot zarejestrowanej działalności Skarżącej, a ponadto samo przeznaczenie na sprzedaż nieruchomości nabytej pod własną inwestycję nie stanowi wykonywania na tych gruntach faktycznych czynności składających się na prowadzenie działalności gospodarczej;

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6115 Podatki od nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze