Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. w przedmiocie określenia wysokości podatku dochodowego od osób prawnych
Tezy

Uzyskane w drodze dyskonta weksla środki pieniężne stanowią kredyt dyskontowy, który wykorzystany w działalności gospodarczej, może służyć uzyskaniu przychodów z tej działalności. Koszty tego kredytu /odsetki dyskontowe i prowizja banku/ mogą być zaliczone do kosztów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2005 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 listopada 2004 r. I SA/Ka 2567/03 w sprawie ze skargi Sp. z o.o. Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Usługowo-Handlowego "I." w C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 30 września 2003 r. (...) w przedmiocie określenia wysokości podatku dochodowego od osób prawnych - oddala skargę kasacyjną;

Inne orzeczenia o symbolu:
6113 Podatek dochodowy od osób prawnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek dochodowy od osób prawnych
Bankowe prawo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/13

Wyrokiem z dnia 29 listopada 2004 r., I SA/Ka 2567/03, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 30.09.2003 r., (...), w przedmiocie określenia Przedsiębiorstwu Produkcyjno-Usługowo-Handlowemu "I." Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w C. wysokości podatku dochodowego od osób prawnych za rok 1998.

Z uzasadnienia tego wyroku wynika, iż decyzją z dnia 30.09.2003 r., (...), wydaną z powołaniem się na art. 233 par. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ oraz przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, Dyrektor Izby Skarbowej w K. uchylił w części decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia 31.12.2002 r., którą organ ten określił Przedsiębiorstwu Produkcyjno-Usługowo-Handlowemu "I." Spółka z o.o. z siedzibą w Ś. wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 1998 r. w kwocie 489.462 zł oraz wysokość zaległości w tym podatku w kwocie 68.405 zł wraz z należnymi odsetkami wynoszącymi łącznie 92.559,30 zł i określił tejże Spółce zobowiązanie podatkowe w kwocie 477.314 zł i wysokość zaległości podatkowej w kwocie 56.257 zł wraz z należnymi odsetkami wynoszącymi 75.106,40 zł.

Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie Dyrektor Izby Skarbowej w K. w pierwszej kolejności przedstawił zasadnicze elementy ustalonego w sprawie stanu faktycznego. W tych ramach przypomniał, że w wyniku przeprowadzonej u podatnika kontroli stwierdzono, iż Spółka zaniżyła dochód podlegający opodatkowaniu o kwotę 190.012,45 zł, a mianowicie:

- nie wykazała w zeznaniu podatkowym przychodów w kwocie 2.267.934,11 zł z tytułu zbycia wierzytelności oraz w kwocie 35.407,80 zł z tytułu otrzymania nieodpłatnych świadczeń;

- do kosztów uzyskania przychodów zaliczyła wydatki w łącznej kwocie 113.453,59 zł, które według przepisów materialnego prawa podatkowego kosztami takimi nie są, a poniesione zostały na wypłacone udziałowcom - członkom zarządu - wynagrodzenia /71.285,50 zł/ w oparciu o umowy o pracę zawarte z naruszeniem art. 203 Kodeksu handlowego i tytułem składek ZUS od tychże wynagrodzeń /32.960,63 zł/, a nadto stanowiły wydatki poniesione jako prowizja bankowa i odsetki dyskontowe z tytułu zdyskontowania weksla "obcego" przed terminem jego wykupu /9.207,46 zł/;

- nie wykazała jako kosztów uzyskania przychodów zbytych wierzytelności na kwotę 2.226.783,05 zł.

Uwzględniając te ustalenia, organ podatkowy pierwszej instancji określił Spółce wysokość należnego podatku decyzją z dnia 31.12. 2002 r. Odwołując się od tej decyzji Spółka "I." nie zgodziła się z jej ustaleniami dotyczącymi nieodpłatnych świadczeń, wyeliminowania z kosztów uzyskania przychodów wydatków na rzecz udziałowców oraz zakwestionowania w ramach tych kosztów wydatków z tytułu zdyskontowania weksla. Zaskarżonej decyzji zarzuciła błędy w ustaleniach faktycznych mające wpływ na wynik sprawy, a polegające na przyjęciu, że dywidenda za rok 1998 była "dokonywana" po obowiązującym terminie płatności i że w związku z tym Spółka otrzymała nieodpłatne świadczenia, na przyjęciu, że podpisanie umów o pracę z członkami zarządu Spółki nastąpiło z naruszeniem art. 203 Kodeksu handlowego, co skutkowało uznaniem, że nastąpiło zawyżenie kosztów uzyskania przychodów o wypłacone im wynagrodzenia i składki ZUS, na wyłączeniu z kosztów odsetek dyskontowych i prowizji bankowej z tytułu udzielonego kredytu dyskontowego, którego zabezpieczeniem były weksle, a także na uznaniu, że odsetki będące przedmiotem cesji wierzytelności były przekazywane nieodpłatnie, co skutkowało koniecznością zaliczenia wartości tych odsetek do przychodów.

Strona 1/13
Inne orzeczenia o symbolu:
6113 Podatek dochodowy od osób prawnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek dochodowy od osób prawnych
Bankowe prawo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej