Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędzia WSA (del.) Małgorzata Bejgerowska, Protokolant Kinga Kosowska, po rozpoznaniu w dniu 29 września 2021 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 czerwca 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 2833/17 w sprawie ze skargi T. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 22 czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2012 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie na rzecz T. S.A. z siedzibą w W. kwotę 5 400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 czerwca 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 2833/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi T. S.A. z siedzibą w W. (dalej jako "Spółka"), uchylił zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie (dalej jako "Dyrektor Izby Administracji Skarbowej") z dnia 22 czerwca 2017 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2012 r. (treść uzasadnienia ww. wyroku oraz innych wyroków sądów administracyjnych powołanych w niniejszym uzasadnieniu dostępna jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/).
W skardze kasacyjnej Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, reprezentowany przez radcę prawnego, zaskarżył powyższy wyrok w całości, zarzucając mu na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", naruszenie:
I) przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
1) art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a w zw. z art. 199a § 1 i art. 120, art. 121 § 1 i art. 122 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), poprzez dokonanie wadliwej kontroli legalności zaskarżonej decyzji, przejawiające się w bezzasadnym zastosowaniu art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a. na skutek błędnej wykładni dyspozycji art. 199a § 1 Ordynacji podatkowej, skutkującej uznaniem przez Sąd, że organ podatkowy niezasadnie zastosował w sprawie dyspozycję art. 199a § 1 Ordynacji podatkowej, dokonując w sposób dowolny przedefiniowania czynności prawnej w zakresie uznania wniesienia wkładu na poczet podwyższonego kapitału zakładowego I. sp. z o.o. (dalej jako "I.") za wkład niepieniężny, a także przejawiające się w uznaniu przez Sąd, że stosując art. 199a § 1 Ordynacji podatkowej organ podatkowy naruszył art. 120, art. 121 § 1 oraz art. 122 Ordynacji podatkowej, podczas gdy zastosowanie przez organ podatkowy dyspozycji art. 199a § 1 Ordynacji podatkowej w świetle zgromadzonego materiału dowodowego sprawy i ustalonych wszystkich jej okoliczności, było zasadne i prawidłowe, a dokonując przedefiniowania czynności prawnej w zakresie uznania wniesienia wkładu na poczet podwyższonego kapitału zakładowego I. za wkład niepieniężny organ podatkowy ustalił treść analizowanej czynności, uwzględniając zgodny zamiar stron i cel tej transakcji, co tym samym w żadnej mierze nie stanowi naruszenia art. 199a § 1 Ordynacji podatkowej ani tym bardziej art. 120, art. 121 § 1 oraz art. 122 Ordynacji podatkowej i powinno w efekcie stanowić dla Sądu asumpt do oddalenia skargi;