Skarga kasacyjna na decyzję SKO w Bielsku-Białej w przedmiocie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnym
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka Sędzia NSA Bogdan Lubiński (sprawozdawca) Sędzia WSA (del.) Alina Rzepecka po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. [...] w Bielsku-Białej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Gl 243/16 w sprawie ze skargi S. [...] w Bielsku-Białej na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bielsku-Białej z dnia 21 grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnym oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/3

Wyrokiem z dnia 29 czerwca 2016 r., sygn. akt I SA/Gl 243/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę S. [...] w B. (zwanej dalej "Skarżącą") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bielsku-Białej z dnia 21 grudnia 2015 r. w przedmiocie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Powyższy wyrok został zaskarżony w całości skargą kasacyjną Skarżącej, która wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie skargi, poprzez ustalenie stawki jak dla śmieci segregowanych we wszystkich miesiącach, a zatem także w marcu i lipcu 2015 r., ewentualnie o uchylenie decyzji obu organów i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a także o przeprowadzenie wnioskowanych dowodów i zasądzenie kosztów postępowania.

Autor skargi kasacyjnej na podstawie art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm. - zwanej dalej "p.p.s.a.") oparł ja na zarzucie naruszenia przepisów prawa materialnego, poprzez błędne zastosowanie przepisów ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 1399 ze zm. - zwanej dalej "u.c.p.g."), a dokładnie art. 60, poprzez wyciągnięcie na jego podstawie wniosków, że istnieją uzasadnione wątpliwości co do danych zawartych w tych deklaracjach, podczas gdy Skarżąca złożyła odpowiednie deklaracje, a Prezydent Miasta nie zgłaszał wcześniej i w zaskarżanej decyzji nie powołał żadnych okoliczności mających na celu poddanie w wątpliwość danych określonych w deklaracjach.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna pozbawiona jest usprawiedliwionych podstaw i z tego też względu nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 183 § 1 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod rozwagę jedynie nieważność postępowania. Oznacza to, że poza przypadkami wymienionymi w art. 183 § 2 p.p.s.a. Sąd II instancji rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, wyznaczonych przez przyjęte w niej podstawy kasacyjne. Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego podstawami skargi kasacyjnej wymaga ich prawidłowego określenia przez stronę skarżącą kasacyjnie. W skardze kasacyjnej należy zatem powołać konkretne przepisy, którym miał uchybić Sąd I instancji, wskazać sposób złamania kwestionowanych norm prawnych, a ponadto uzasadnić zrzuty ich naruszenia. Sąd II instancji nie jest zobowiązany ani uprawniony do precyzowania, korygowania oraz uzasadniania za stronę podniesionych przez nią zarzutów kasacyjnych.

Zgodnie z art. 174 p.p.s.a., skarga kasacyjna może być oparta na zarzucie naruszenia prawa materialnego (pkt 1), albo na zarzucie naruszenia przepisów postępowania (pkt 2). Przepis art. 174 pkt 1 p.p.s.a., przewidując oparcie skargi kasacyjnej na postawie złamania prawa materialnego, określa jednocześnie, że naruszenie to może nastąpić przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Ostatnio wymieniona forma naruszenia prawa materialnego sprowadza się do wadliwego wyboru normy prawnej czyli mylnej subsumcji.

Strona 1/3