Skarga kasacyjna na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Gdańsku w przedmiocie podatku od nieruchomości
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogdan Lubiński (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Regionalnej Izby Obrachunkowej w Gdańsku od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 19 sierpnia 2015 r. sygn. akt I SA/Gd 963/15 w sprawie ze skargi Gminy Miasta Gdańska na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Gdańsku z dnia 16 kwietnia 2015 r. nr 107/p211/P/15 w przedmiocie podatku od nieruchomości 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Regionalnej Izby Obrachunkowej w Gdańsku na rzecz Gminy Miasta Gdańska kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/8

Wyrokiem z dnia 19 sierpnia 2015 r., sygn. akt I SA/Gd 963/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uwzględnił skargę Gminy Miasta Gdańsk i uchylił uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Gdańsku z dnia 16 kwietnia 2015 r. w części stwierdzającej nieważność § 1 ust. 5 oraz § 9 ust. 1 uchwały nr VIII/159/15 Rady Miasta Gdańska z dnia 26 marca 2015 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności części uchwały w sprawie zwolnienia od podatku od nieruchomości.

Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że uchwałą z dnia 16 kwietnia 2015 r. Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Gdańsku, w wyniku badania uchwały nr VIII/159/15 Rady Miasta Gdańska z dnia 26 marca 2015 r. w sprawie zwolnienia od podatku od nieruchomości nowych inwestycji na terenie portu morskiego w Gdańsku w ramach pomocy de minimis, orzekło nieważność: § 1 ust. 5, § 9, § 10 ust. 2 oraz załącznika Nr 2 do badanej uchwały w części od słów: "Oświadczam, że znana jest mi treść art. 233 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. 1997 r. Nr 88, poz. 553 ze zm.), o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.".

W skardze strona skarżąca zaskarżyła ww. uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w zakresie w jakim stwierdza ona nieważność § 1 ust. 5 oraz § 9 ust. 1 uchwały Rady Miasta i wniosła o jej uchylenie we wskazanej części oraz o zasądzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych, zarzucając naruszenie:

1) art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 849 ze zm. - zwanej dalej "u.p.o.l.") w zw. z art. 84 oraz art. 168 Konstytucji RP, poprzez ich błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że w uprawnieniu rady gminy do podejmowania uchwał w sprawie zwolnień z podatku od nieruchomości nie mieści się prawo do określenia szczegółowych warunków korzystania ze zwolnienia, w tym okresu jego stosowania oraz konsekwencji naruszenia przesłanek jego zastosowania w postaci utraty prawa do zwolnienia, podczas gdy tego rodzaju zastrzeżenie mieści się w granicach wyznaczonego przepisami Konstytucji RP oraz u.p.o.l. władztwa podatkowego gmin, a ponadto pozostaje w zgodzie z konstytucyjnie wyrażoną zasadą powszechności opodatkowania,

2) art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm. - zwanej dalej "u.s.g."), poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w następstwie przyjęcia, że użyte w § 1 ust. 5 oraz § 9 ust. 1 przedmiotowej uchwały zastrzeżenie dotyczące konsekwencji naruszenia przesłanek stosowania zwolnienia z podatku od nieruchomości stanowi istotne naruszenie prawa uzasadniające stwierdzenie nieważności uchwały, podczas gdy stwierdzenie nieważności uchwały może nastąpić tylko wówczas, gdy uchwała pozostaje w wyraźnej sprzeczności z określonym przepisem prawnym, co jest oczywiste i bezpośrednie oraz wynika wprost z treści tego przepisu, a taka sytuacja w analizowanym stanie faktycznym i prawnym nie występuje,

3) art. 91 ust. 3 u.s.g., polegające na brakach uzasadnienia prawnego skarżonej uchwały w zakresie wykazania, że § 1 ust. 5 oraz § 9 ust. 1 naruszają prawo w sposób istotny oraz, że zapisy te przybierają charakter rozstrzygnięć w indywidualnych sprawach podatkowych, a ponadto sprzecznościach w uzasadnieniu uchwały w zakresie, w jakim z jednej strony Kolegium stwierdza, że wprowadzając zakwestionowane regulacje Rada Miasta prawidłowo dokonała zwolnień, a jednocześnie orzeczono nieważność tych zapisów.

Strona 1/8