Skarga kasacyjna na decyzję SKO w L. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w opłacie targowej za poszczególne dni w okresie od stycznia do grudnia 2009 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Protokolant Paweł Kowalczyk, po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 września 2011 r. sygn. akt I Sa/Łd 733/11 w sprawie ze skargi I. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 18 marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w opłacie targowej za poszczególne dni w okresie od stycznia do grudnia 2009 r. oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie strona 1/10

Wyrokiem z dnia 23 września 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 733/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę I.P. - zwanej dalej "Skarżącą", na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. (dalej jako "SKO") z dnia 18 marca 2011 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w opłacie targowej za poszczególne dni w okresie od stycznia do grudnia 2009 r.

Przedstawiając w uzasadnieniu powyższego wyroku stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że Skarżąca w ramach własnej działalności gospodarczej prowadziła sprzedaż w przenośnym pawilonie handlowym na terenie targowiska w T., należącego do firmy "W.".

Burmistrz Miasta T. (dalej jako "Burmistrz") decyzją z dnia 12 stycznia 2011 r. określił Skarżącej wysokość zobowiązania podatkowego w opłacie targowej za okres od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. w łącznej kwocie 1 331 zł.

Od powyższej decyzji Skarżąca wniosła odwołanie do SKO.

SKO utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji biorąc pod uwagę art. 15 ust. 1-3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.o.l." Organ odwoławczy wskazał, iż z decyzji Starosty w sprawie pozwolenia na budowę z dnia 14 maja 2004 r. oraz z decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie pozwolenia na użytkowanie wynika, że posadowione na ww. targowisku pawilony, w tym pawilon handlowy Skarżącej, stanowią przenośne pawilony kontenerowe, posadowione pod istniejącymi wcześniej wiatami handlowymi, przeznaczone do użytkowania przez najemców stanowisk handlowych (co potwierdza ocena techniczna), będące obiektami budowlanymi niezwiązanymi trwale z gruntem, przez co nie stanowią ani budynku w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. oraz art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118, z późn. zm.), ani obiektu małej architektury w rozumieniu art. 3 pkt 4 Prawa budowlanego, ani urządzeń budowlanych w rozumieniu art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego, ani też budowli w rozumieniu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, ponieważ wspólną cechą wszystkich obiektów budowlanych wymienionych w tym ostatnim przepisie jest trwałe związanie z gruntem. Zatem kontenerowy przenośny pawilon handlowy, w ocenie organu odwoławczego, należy uznać za tymczasowy obiekt budowlany w rozumieniu art. 3 pkt 5 in fine Prawa budowlanego, a jednocześnie skoro ten pawilon handlowy nie jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego - to oznacza, że nie jest także budowlą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l., a więc nie podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości na zasadzie art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.

Organ odwoławczy wyjaśnił, iż zobowiązanie z tytułu opłaty targowej stanowi zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.). Skarżąca jako osoba fizyczna podlega regulacji zawartej w art. 15 ust. 1 u.p.o.l. i w świetle tego przepisu sprzedaż dokonywana przez nią na ww. targowisku podlega opłacie targowej. Mając powyższe na uwadze organ podatkowy zobowiązany był ustalić, czy w okresie wskazanym w zaskarżonej decyzji Skarżąca prowadziła sprzedaż na targowisku w określonych dniach. Podstawą dla ustalenia tych dni były raporty inkasenta dotyczące odmowy zapłaty przez Skarżącą opłaty targowej, a także fakt znany organowi podatkowemu z urzędu, co do dni, w których faktycznie odbywa się handel na tym targowisku.

Strona 1/10