Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku w przedmiocie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA del. Jan Grzęda (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Łysiak, po rozpoznaniu w dniu 20 października 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. D., D. D., R. O. i B. P.-O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 13 maja 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 283/14 w sprawie ze skargi J. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 17 stycznia 2014 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. D., D. D., R. O. i B. P.-O. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/5

Wyrokiem z 13 maja 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 283/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę J. D., D. D., R. O. i B. P. - O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z 17 stycznia 2014 r. nr [...].

Sąd I instancji orzekł na podstawie następującego stanu faktycznego:

Naczelnik Urzędu Skarbowego w L. określił skarżącym zobowiązanie podatkowe w podatku od czynności cywilnoprawnych wobec uznania za nieadekwatną z wartością rynkową cenę wskazaną w umowie sprzedaży z dnia 19 grudnia 2008 r., na podstawie której skarżący zakupili od spółki "D." prawo wieczystego użytkowania gruntu. Notariusz obliczył i pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 10.000,- zł (2% ceny umownej - 500.000,- zł) albowiem osoba reprezentująca spółkę "D." oświadczyła, że wskazany podmiot gospodarczy jest płatnikiem podatku VAT, oraz że sprzedaż budynków i budowli będących przedmiotem umowy zwolniona jest od podatku VAT (towar używany), ponieważ w stosunku do tych towarów sprzedającemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Decyzją z dnia 19 grudnia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku stwierdził nieważność decyzji ostatecznej Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. określającej zobowiązanie podatkowe w podatku od czynności cywilnoprawnych. Organ uznał, że decyzja ta została wydana z rażącym naruszeniem prawa - to jest z naruszeniem art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 9 września 2010 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm., dalej jako "p.c.c."), z uwagi na brak ustaleń wymaganych ww. przepisem.

Jak zauważył organ § 6 umowy sprzedaży z dnia 19 grudnia 2008 r. zawiera oświadczenie przedstawiciela zbywcy nieruchomości, że sprzedaż budynków i budowli będących przedmiotem umowy jest zwolniona od podatku VAT, ponieważ w stosunku do tych towarów sprzedającemu nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Naczelnik Urzędu Skarbowego w L. nie podjął jednak z urzędu działań zmierzających do potwierdzenia tego stanowiska.

Natomiast w dacie wszczęcia z urzędu postępowania podatkowego w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych toczyło się już postępowanie kontrolne w D. sp. z o.o. w przedmiocie podatku VAT za wszystkie miesiące 2008 r. w tym za grudzień 2008 r., a zatem miesiąc, w którym została zawarta opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych umowa sprzedaży zabudowanej nieruchomości. Organ zauważył, że do kompetencji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w G. należało zatem rozstrzygnięcie co do prawidłowości obliczenia i wpłacenia podatku VAT, od którego uzależnione są ewentualne skutki podatkowe na gruncie p.c.c.

Po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z dnia 26 lutego 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku utrzymał w mocy rozstrzygnięcie z dnia 19 grudnia 2012 r. Decyzja ta stała się prawomocna.

Strona 1/5