Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia WSA del. Małgorzata Bejgerowska, Protokolant Magdalena Sadzyńska, po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 30 lipca 2019 r. sygn. akt I SA/Łd 168/19 w sprawie ze skargi L. W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 19 grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od L. W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrokiem z 30 lipca 2019 r., w sprawie I SA/Łd 168/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. - dalej: "p.p.s.a."), oddalił skargę L. W. (dalej jako: "podatnik", "strona" lub "skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z 19 grudnia 2018 r., w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów. Pełna treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia oraz innych powołanych poniżej dostępna jest na stronie internetowej https://orzeczenia.nsa.gov.pl/.
Sąd pierwszej instancji przedstawił w powyższym wyroku następujący stan faktyczny.
1.1. Decyzją z 19 grudnia 2018 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Łodzi, uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego L. z 30 października 2017 r. ustalającą wysokość zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2013 w kwocie 518 401 zł, od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych, w wysokości 691 201 zł i ustalił zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013r. w kwocie 492 976 zł od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych w wysokości 657 301 zł. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Łodzi w decyzji z 19 grudnia 2018 r. zauważył, że w 2013 r. skarżący dokonał darowizn na rzecz synów: 500.000 zł na rzecz P. W. i 200.000 zł na rzecz M. W. oraz zakupił nieruchomość za kwotę 5.900 zł. W oświadczeniu (bez daty), które wpłynęło do organu podatkowego w dniu 18 kwietnia 2017 r., podatnik wskazał źródła przychodów, z których sfinansował ww. wydatki: przychód ze sprzedaży urządzeń i technologii do produkcji porcelitu za łączną kwotę 705.000 USD, surowce do produkcji o wartości 644.770,92 zł (po denominacji) i płynnego złota o wartości 7.087,50 USD, wg spisu z natury sporządzonego na dzień 30.06.1994 r. (zakończenie działalności), wykorzystywane w działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika pod nazwą PPHU "I[...]", zakup i sprzedaż dolarów amerykańskich w latach 2002-2008. Organ odwoławczy ocenił, że deklarowanych kwot strona w żaden sposób nie udokumentowała. Podatnik, mimo licznych wezwań organu, nie przedłożył żadnych dokumentów, na podstawie których sporządził remanent, nie wykazał, ani nie uprawdopodobnił, że w ogóle, a jeżeli tak, to w jaki sposób, kiedy, komu i za jaką kwotę zbył (spieniężył) posiadane surowce do produkcji i złoto w płynie. Strona nie wskazała (wykazała) gdzie i w jakiej formie przechowywała środki ze zbycia ww. mienia (jeżeli takie w ogóle były) i że środkami tymi dysponowała w roku 2012 i 2013. Podobnie organ ocenił twierdzenia strony na okoliczność sprzedaży w 2001 r. linii produkcyjnej i urządzeń do produkcji porcelitu za łączną kwotę 705.000 USD. Jedynym dokumentem złożonym do akt sprawy jest kopia pisma nazwanego "Oświadczenie" z dnia 03.06.2001r., z którego wynika, że pośrednik H. P. przekazał skarżącemu kwotę 705.000 USD za zakupione przez firmę P. z D. urządzenia i technologię. Organ odwoławczy wystąpił do administracji podatkowej Ukrainy z prośbą o wymianę informacji w zakresie ww. transakcji. Jednakże zrealizowanie wniosku, z uwagi na brak danych rzekomego nabywcy, okazało się niemożliwe. Niemożliwe było również przesłuchanie "pośrednika" H. P., gdyż od 2011 r. świadek nie żyje. Do przesłuchania strony, mimo prawidłowo doręczonego wezwania, również nie doszło, gdyż podatnik nie zgłosił się na przesłuchanie. Do przesłuchania synów skarżącego, zgłoszonych przez pełnomocnika strony, również nie doszło, gdyż świadkowie nie zgłosili się na przesłuchanie. Odnośnie twierdzeń podatnika o sprzedaży w 2002 r. waluty obcej - dolarów amerykańskich - po kursie 4,08 zł i ponownego nabycia dolarów w 2008 r. po kursie 2,00 zł i kolejnej sprzedaży w latach 2012-2013, na wezwanie organu w celu udokumentowania i złożenia wyjaśnień na tę okoliczność, strona przedłożyła jedynie dowody sprzedaży dolarów amerykańskich w latach 2012-2013. Podatnik nie udokumentował w żaden sposób, że nabycia sprzedanych w latach 2012-2013 dolarów dokonał już w latach wcześniejszych. Natomiast zebrany w sprawie materiał dowodowy - w ocenie organ odwoławczego - świadczył o tym, że strona nie dysponowała środkami finansowymi pozwalającymi na nabycie tak znacznej ilości waluty obcej.