Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grażyna Nasierowska, Sędziowie: NSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), WSA del. Agnieszka Krawczyk, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 11 października 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej O. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 26 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Gl 1225/15 w sprawie ze skargi O. S.A. z siedzibą w W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 28 lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gl 1225/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę O. S.A. w W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 28 lipca 2015 r. w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji.
Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny sprawy:
Decyzją z dnia 2 grudnia 2014 r. Prezydent Miasta M. określił skarżącej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2009 r., zaś postanowieniem z dnia 3 grudnia 2014 r. organ ten nadał ww. nieostatecznej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności. Powołując się na treść art. 239b § 1 pkt 4 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.; dalej jako: "O.p.") organ wyjaśnił, że do upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego wynikającego z decyzji z dnia 2 grudnia 2014 r. zostało mniej niż 3 miesiące - przedawni się ono z dniem 31 grudnia 2014 r. Poza tym istnieją uzasadnione obawy, że zobowiązanie wynikające z tej decyzji nie zostanie przez Spółkę wykonane, ponieważ może ona uruchomić postępowanie odwoławcze, zaś spodziewany czas przeprowadzenia takiego postępowania, z zachowaniem terminów wynikających z art. 139 § 3 O.p. przekracza okres pozostały do przedawnienia zobowiązania. Organ zwrócił uwagę, że w toku postępowania Spółka podejmowała działania, w tym składała wnioski o przesunięcie przezeń wyznaczonych terminów, co stwarza domniemanie, że postępowanie skarżącej zmierzało do przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Postanowieniem z dnia 28 lipca 2015 r. Samorządowego Kolegium Odwoławcze (SKO) utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Podtrzymało stanowisko organu pierwszej instancji.
W skardze do Sądu pierwszej instancji Spółka zarzuciła naruszenie art. 210 § 4 w zw. z art. 239b § 2 O.p., wskutek braku uprawdopodobnienia, że zobowiązanie podatkowe nie zostanie wykonane przed terminem przedawnienia. Wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz postanowienia go poprzedzającego, a także zasądzenia kosztów postępowania.
W odpowiedzi na skargę SKO wniosło o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonym postanowieniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach za słuszne uznał stanowisko SKO, iż nie tylko okoliczności subiektywne leżące po stronie podatnika, a wskazujące na to, że nie uiści on podatku oraz okoliczności obiektywne wynikające ze stanu majątkowego podatnika, ale również te związane z samym upływem czasu stanowią o uprawdopodobnieniu niewykonania zobowiązania podatkowego. Skoro decyzja, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności, wydana została w dniu 2 grudnia 2014 r. i odnosiła się do zobowiązania podatkowego, którego termin przedawnienia upływał z dniem 31 grudnia 2014 r., a skarżąca nie podjęła działań zmierzających czy to do zabezpieczenia tych należności, czy do ich zapłaty, to w ocenie Sądu nie sposób uznać, że przywołując okoliczności związane tylko z samym przedawnieniem organy nie uprawdopodobniły tego, że zobowiązanie określone w nieostatecznej decyzji z 2 grudnia 2014 r. nie zostanie wykonane. W interesie Spółki było bowiem nieuregulowanie należności wynikającej z decyzji i już ten fakt stanowi dostateczne uprawdopodobnienie przedmiotowej okoliczności. Sąd wskazał także, że od decyzji z dnia 2 grudnia 2014 r. Spółka złożyła odwołanie. Reasumując, Sąd stwierdził, że organy podatkowe wykazały wystąpienie przesłanki z art. 239b § 2 O.p.