Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia WSA (del.) Piotr Przybysz (sprawozdawca), Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Prokuratora Rejonowego w Inowrocławiu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 16 maja 2018 r. sygn. akt I SA/Bd 240/18 w sprawie ze skargi Prokuratora Rejonowego w Inowrocławiu na uchwałę Rady Miejskiej I. z dnia 25 lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz wysokości tej opłaty oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 maja 2018r., sygn. akt: I SA/Bd 240/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017r. poz. 1369 ze zm.) - dalej "p.p.s.a.", oddalił skargę Prokuratora Rejonowego w Inowrocławiu (dalej: "prokurator" lub "skarżący") na uchwałę Rady Miejskiej I. z dnia 25 lutego 2013r. nr [...] w przedmiocie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz wysokości tej opłaty. Wyrok ten jest dostępny (podobnie, jak pozostałe powołane w uzasadnieniu orzeczenia) na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/.
Ze stanu sprawy przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że Rada Miejska I. (dalej: "Rada") w dniu 25 lutego 2013r. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz wysokości tej opłaty (Dz.Urz. Woj. Kuj.-Pom. z 2013r., poz. 974). Przedmiotowa uchwała została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 i art. 40 ust. 1, art. 41 ust. 1 i art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.; dalej także jako: "u.s.g.") oraz art. 6k ust. 1 pkt 1, ust. 3 i 4 ustawy z dnia 13 września 1996r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2012r. poz. 391 ze zm.; dalej też jako: "u.c.p.g.").
Pismem z dnia 28 lutego 2018r. skargę na powyższą uchwałę wniósł prokurator, który zaskarżył postanowienia zawarte w § 2, § 3 i § 4 wskazanej uchwały. Zaskarżonej uchwale zarzucił naruszenie art. 6k ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 6j ust. 2 i 2a u.c.p.g. poprzez ustalenie dwóch stawek opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi od gospodarstwa domowego, pomimo braku podstawy prawnej. Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały podnosząc, że obowiązujące w dacie podjęcia uchwały przepisy nie zawierały i nie zawierają upoważnienia do tego, by tworzyć na potrzeby uchwalenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi definicji jednoosobowego i wieloosobowego gospodarstwa domowego, co ma miejsce w § 2 ust. 3 pkt 1 i 2 zaskarżonej uchwały z 2013r. Ustawa o utrzymaniu czystości i porządku w gminach posługuje się w art. 6j ust. 1 pkt 1 pojęciem liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość, a nie zajmujących lokal lub budynek, jak ma to miejsce w uchwale. Przede wszystkim jednak przedmiotowe uregulowania są sprzeczne z art. 6k ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 6 ust. 2 i 2a ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.
W konsekwencji prokurator stwierdził, że zaskarżona uchwała z 2013r. wydana została bez podstawy prawnej - w oparciu o przepisy, które weszły w życie już po jej uchwaleniu i z naruszeniem zasad techniki prawodawczej tworząc definicje nie odpowiadające zapisom ustawy źródłowej i nie mając do tego upoważnienia.
W odpowiedzi na skargę Rada wniosła o oddalenie skargi. Z ostrożności procesowej wniosła o stwierdzenie, że zaskarżona uchwała została wydana z naruszeniem prawa. Podniosła, że przepisy szczególne - art. 91 ust. 4 i art. 94 ust. 1 u.s.g. - wyłączają stwierdzenie jej nieważności.