Skarga kasacyjna na decyzję SKO w Katowicach w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 3 czerwca 2013 r. sygn. akt I SA/Gl 1120/12 w sprawie ze skargi E. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 2 sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowej oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6117 Ulgi płatnicze (umorzenie, odroczenie, rozłożenie na raty itp.)
Inne orzeczenia z hasłem:
Ulgi podatkowe
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/3

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 czerwca 2013 r. sygn. akt I SA/Gl 1120/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę E. S. (dalej jako "Skarżąca") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 2 sierpnia 2012 r. w przedmiocie odmowy umorzenia kwoty 13 zł z tytułu pierwszej raty podatku od nieruchomości za 2012 r. oraz umorzenia jako bezprzedmiotowego postępowania w zakresie umorzenia II, III i IV raty podatku od nieruchomości za 2012 r.

Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że w ww. decyzji organ odwoławczy wyjaśnił, że materialną podstawę umorzenia w całości lub w części zaległości podatkowych, odsetek za zwłokę lub opłaty prolongacyjnej stanowi art. 67a § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), który upoważnia organy podatkowe do zastosowania ulgi w postaci umorzenia w całości lub części zaległości podatkowych w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym. Jest to zatem regulacja, która może być stosowana w wyjątkowych, szczególnie uzasadnionych przypadkach, zaś ocena szczególności tych przypadków należy do kompetencji organów podatkowych. Wskazał także, iż nawet ustalenie, że istnieją przesłanki uzasadniające ewentualne zastosowanie ulgi, samo przez się nie zobowiązuje organu podatkowego do wydania decyzji uwzględniającej żądanie strony.

Analizując istotne w sprawie okoliczności faktyczne organ odwoławczy podzielił stanowisko organu pierwszej instancji, że Skarżąca posiada stałe dochody, które umożliwiają jej zapłatę zaległego podatku od nieruchomości z tytułu pierwszej raty w kwocie 13 zł i uznał, że zasadna była odmowa umorzenia tej zaległości, a także umorzenie (bezprzedmiotowego) postępowania dotyczącego II, III i IV raty podatku. Organ odwoławczy wskazał nadto, że wyniki postępowania przeprowadzonego z czynnym udziałem strony znalazły odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji. Zaznaczył także, iż Skarżąca nie zarzuciła w odwołaniu ani naruszenia prawa, ani też nie przedstawiła innych zarzutów przeciwko decyzji.

Pismem z dnia 1 września 2012 r. Skarżąca zaskarżyła powyższą decyzję do Sądu pierwszej instancji. W skardze nie zawarła żadnych merytorycznych zarzutów wobec zaskarżonej decyzji. W obszernych wywodach, posługując się inwektywami i obraźliwymi epitetami skierowanymi do wymienionych w skardze osób opisała natomiast swoją trudną sytuację ekonomiczną, problemy rodzinne, sąsiedzkie i mieszkaniowe.

Dokonując kontroli zaskarżonej decyzji Sąd pierwszej instancji stwierdził, iż zaskarżona decyzja nie narusza prawa.

Sąd zaznaczył na wstępie, że postępowanie w przedmiocie ulg płatniczych wszczynane jest na wniosek podatnika i to on powinien starać się wykazać wszelkie okoliczności przemawiające za uwzględnieniem jego żądania. Decyzje w przedmiocie ulg płatniczych oparte są na uznaniu administracyjnym, w ramach którego ustawodawca pozostawił organowi wybór pomiędzy równoprawnymi rozstrzygnięciami i odstąpił od określenia przesłanek, których zaistnienie obligowałoby organ do uwzględnienia wniosku podatnika. Nadto prawodawca uwarunkował zastosowanie omawianych ulg płatniczych ważnym interesem podatnika oraz interesem publicznym, nie definiując tych pojęć. W konsekwencji użyte w art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej zwroty "ważny interes podatnika" i "interes publiczny" nie mają stałego zakresu treści i ustalonego, niezmiennego znaczenia. Są to więc klauzule generalne, odsyłające do ocen pozaprawnych. Z tych powodów w identyfikowaniu powyższych pojęć szczególnego znaczenia nabiera orzecznictwo sądów administracyjnych. "Ważnego interesu podatnika", jako przesłanki umorzenia zaległości podatkowej, nie można utożsamiać z subiektywnym przekonaniem podatnika o potrzebie umorzenia zaległości podatkowej. Pojęcie ważnego interesu podatnika należy rozumieć możliwie szeroko, lecz jego wystąpienia nie można upatrywać wyłącznie w dolegliwości finansowej, jakiej doświadcza strona w związku z koniecznością wywiązania się z ciążących na niej zobowiązań podatkowych. Natomiast istnienie przesłanki "interesu publicznego" wiąże się z obowiązkiem ponoszenia przez podatników ciężarów publicznych, w tym płacenia podatków. Względy społeczne wymagają i przemawiają za tym, żeby zobowiązania podatkowe były realizowane, a podatnik bez należytej rozwagi nie był z nich zwalniany. Wierzyciel podatkowy (organ pierwszej instancji) - w przeciwieństwie do wierzyciela w cywilnoprawnych stosunkach zobowiązaniowych - z punktu widzenia zasady równości i powszechności opodatkowania nie ma swobody w dysponowaniu wierzytelnością publicznoprawną (umorzenie zaległego podatku, w tym odsetek). Przy ocenie "interesu publicznego" należy też uwzględnić zasadność obciążenia państwa, a w rezultacie całego społeczeństwa, kosztami udzielonej w ten sposób pomocy, na tle sytuacji finansowej państwa. Niemożność jednoznacznego zdefiniowania tego pojęcia powoduje, że w każdym indywidualnym przypadku jego znaczenie może uwzględniać różne aspekty wskazanych wyżej wartości. Organ podatkowy dysponuje pewnym marginesem swobody zarówno w odniesieniu do wykładni tych pojęć, jak i oceny sytuacji faktycznej sprawy. Tej swobody nie można jednak utożsamiać z uznaniem administracyjnym. Weryfikacja istnienia przesłanek udzielenia ulgi, o jakiej mowa w art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, poddana jest bowiem rygorom postępowania podatkowego. Posłużenie się przez ustawodawcę pojęciami niedookreślonymi wymaga od organu wszechstronnego wyjaśnienia okoliczności faktycznych po to, aby na tej podstawie stwierdzić, czy dana sytuacja faktyczna mieści się w zakresie przesłanki ważnego interesu podatnika tudzież interesu publicznego, czy też nie.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6117 Ulgi płatnicze (umorzenie, odroczenie, rozłożenie na raty itp.)
Inne orzeczenia z hasłem:
Ulgi podatkowe
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze