Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia NSA Jan Grzęda (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Artur Kot, po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 24 maja 2018 r., sygn. akt I SA/Po 106/18 w sprawie ze skargi A. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 listopada 2017 r., nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2. uchyla w całości zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 listopada 2017 r., nr [...].
Wyrokiem z 24 maja 2018 r., sygn. akt I SA/Po 106/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., dalej "p.p.s.a"), oddalił skargę A. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z 29 listopada 2017 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości.
W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku pełnomocnik skarżącej wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji oraz zasądzenie od strony przeciwnej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
W oparciu o art. 174 pkt 1 P.p.s.a. autor skargi kasacyjnej podniósł zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego, tj.:
- art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2000 r., poz. 176 ze zm., dalej "u.p.d.o.f.") przez jego błędną wykładnię i uznanie, że złożenie oświadczenia naczelnikowi urzędu skarbowego wymaga formy pisemnej lub złożenia do protokołu,
- art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. przez nieuwzględnienie przepisów prawa materialnego pomimo, że skarżącej przysługiwała ulga mieszkaniowa, ze względu na zbycie nieruchomości i przeznaczenia dochodu na własne cele mieszkaniowe i błędne uznanie, że przepis ten nie ma zastosowania, podczas gdy przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości powstał 11 grudnia 2012 r., a więc w czasie kiedy przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. obowiązywał.
Na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. pełnomocnik skarżącej podniósł ponadto zarzut naruszenia przepisów postępowania, które miały istotny wpływ na wynik sprawy tj.:
- art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 120, art. 121 § 1 i 2, art. 122, art. 187 § 1, art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm., dalej "Ordynacja podatkowa"), przez nieuwzględnienie skargi i uznanie, że organ nie zaniechał ustalenia w sposób bezsporny, czy doszło do złożenia w terminie ustnego oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 126,
- art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 121 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej przez nieuwzględnienie skargi, pomimo że stronie została udzielona błędna informacja o przepisach podatkowych pozostających w związku z przedmiotem tego postępowania.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu wniósł o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.
Istotą sporu w sprawie jest możliwość skorzystania przez skarżącą z tzw. ulgi meldunkowej, która była przewidziana w art. 21 ust 1 pkt 126 u.p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. W szczególności, sporna jest kwalifikacja okoliczności faktycznych sprawy, tj. tego, czy skarżąca wypełniła przesłanki zastosowania ulgi w opodatkowaniu przychodu uzyskanego w następstwie zbycia budynku mieszkalnego.