Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Krakowie w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Andrzej Jagiełło, Sędzia WSA del. Alicja Polańska (sprawozdawca), Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L. S. i P.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 5 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1777/14 w sprawie ze skargi L.S. i P.S. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Krakowie z dnia 25 sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od L.S. i P.S. na rzecz Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego w Krakowie kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/14

Wyrokiem z dnia 5 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1777/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę P.S. i L.S.

na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Krakowie z dnia 25 sierpnia 2014 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji. Podstawą prawną orzeczenia był art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.); zwanej dalej: "p.p.s.a.".

Z uzasadnienia wyroku sądu pierwszej instancji wynika, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Krakowie decyzją z dnia 25 sierpnia 2014 r. utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia 21 października 2013 r. w sprawie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Krakowie z dnia 17 kwietnia 2013 r. określającej ww. podatnikom wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 rok w kwocie 441.358 zł.

Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji wymiarowej wystąpili podatnicy. Podstawą określania kwestionowanego przez nich zobowiązania podatkowego było nieuznanie przez organy podatkowe za koszty uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, prowadzonej przez P.. pod nazwą Firma Budowlano- Handlowa "S.", wydatków na roboty budowlane udokumentowanych fakturami VAT nr [...] z dnia 28 lutego 2003 r. na kwotę netto 100.000,00 zł, podatek naliczony 22.000,00 zł i nr [...] z dnia 31 marca 2003 r. na kwotę netto 112.100,00 zł, podatek naliczony 24.662,00 zł, wystawionymi przez firmę "G." A.D. w G., jako niedokumentujących rzeczywistego wykonania usług.

Sąd pierwszej instancji, przedstawiając przebieg postępowania, wskazał, że Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie, po rozpatrzeniu odwołania podatników, decyzją z dnia 3 lutego 2010 r., utrzymał w mocy decyzję wymiarową organu pierwszej instancji z dnia 15 września 2009 r. Wniesiona od decyzji organu odwoławczego skarga podatników została oddalona wyrokiem z dnia 6 października 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 632/10 przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie. W wyniku złożonej skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 25 maja 2012 r. sygn. akt II FSK 308/11 uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji. Sąd kasacyjny stwierdził, że skoro ani sąd pierwszej instancji, ani też organy podatkowe nie zakwestionowały okoliczności, iż roboty budowlane związane z budową budynku biurowo-magazynowo-mieszkalnego położonego w K. przy ul. S. zostały wykonane, to za zasadne uznać należało zarzuty skargi kasacyjnej, że musiały im towarzyszyć stosowne wydatki. Dlatego też postępowanie organów podatkowych powinno skoncentrować się na ustaleniu faktycznej wysokości tych wydatków. Według sądu, na organach podatkowych spoczywał obowiązek oszacowania rzeczywistych wydatków poniesionych przez skarżącego związanych z wykonaniem robót budowlanych, co wynika wprost z art. 23 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Strona 1/14