Skarga kasacyjna na decyzję SKO w Siedlcach w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w łącznym zobowiązaniu pieniężnym za 2014 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia WSA del. Bogusław Woźniak, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 18 października 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K.G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 1974/14 w sprawie ze skargi K.G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach z dnia 12 maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w łącznym zobowiązaniu pieniężnym za 2014 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/5

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 28 kwietnia 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 1974/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K.G. (dalej jako "Skarżący") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach (dalej jako "SKO") z dnia 12 maja 2014 r. w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2014 r.

Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że decyzją z dnia 29 stycznia 2014 r. Wójt Gminy C. (dalej jako "Wójt") określił Skarżącemu wysokość łącznego zobowiązania pieniężnego za 2014 r. w kwocie 239 zł. Za podstawę opodatkowania przyjął powierzchnię w podatku rolnym użytków rolnych: 1,2380 ha (z 4,4000 ha fiz.) przy stawce 137,50 zł oraz w podatku leśnym: 1,84 ha lasu przy stawce 37,6310 zł. Wskazał też nieużytki o pow. 2 300 m², budynki mieszkalne o pow. 69 m² i pozostałe budynki o pow. 37 m², jako zwolnione z opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

Decyzją z dnia 12 maja 2014 r. SKO utrzymało w mocy decyzję Wójta. Odnosząc się do żądania stwierdzenia nieważności tej decyzji podkreśliło, że stwierdzenie nieważności decyzji jest instytucją proceduralną, która ma zastosowanie wyłącznie do decyzji ostatecznych. Z uwagi na fakt, że wniosek Skarżącego dotyczący stwierdzenia nieważności decyzji został złożony w terminie do wniesienia odwołania, rozpatrzono go w trybie odwoławczym.

Następnie SKO zaznaczyło, że Wójt wydał decyzję w niezmienionym stanie faktycznym w stosunku do roku poprzedniego, a ustalenia wysokości podatku rolnego za 2014 r. dokonano na podstawie danych z ewidencji gruntów. Z danych tych wynikało, że Skarżący jest właścicielem użytków rolnych, nieużytków i lasów o łącznej pow. 6,47 ha. W ocenie SKO, w części dotyczącej ustalenia wysokości podatku rolnego prawidłowo wykazano, że własność Skarżącego obejmuje powierzchnię użytków rolnych wynoszącą 4,40 ha fiz., przyjmując za podstawę opodatkowania podatkiem rolnym powierzchnię użytków rolnych - 1,2380 ha przel., a powierzchnię gruntów - 0,23 ha fiz. (2 300 m²) - sklasyfikowanych w ewidencji gruntów jako nieużytki, zgodnie z art. 7 pkt 10 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.o.l.", uznano za zwolnione z opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Opodatkowaniu podlegały też lasy o łącznej pow. 1,84 ha.

Dalej SKO podało, że w zaskarżonej decyzji błędnie ustalono powierzchnię budynków mieszkalnych (69 m²) i pozostałych budynków (37 m²), podlegających opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, gdyż podane wielkości wynikały z ewidencji powierzchni zabudowy. Powierzchnia zabudowy nie jest natomiast równa powierzchni użytkowej. Niemniej jednak, niezgodne z przepisami prawa ustalenia w zakresie opodatkowania budynków, ze względu na zwolnienie tych budynków z opodatkowania, nie miały wpływu na wysokość łącznego zobowiązania pieniężnego i z tego względu nie mogły stanowić podstawy uchylenia ww. decyzji.

SKO zaznaczyło też, że w niniejszej sprawie nie może zostać uwzględniony zasadniczy zarzut odwołania i argumentów Skarżącego, dotyczący nieprawidłowej powierzchni gruntów, wskazywanej jako podstawa opodatkowania podatkiem rolnym. SKO wyjaśniło, że organy podatkowe nie mogą dokonywać samodzielnych ustaleń, co do wielkości gruntu, bowiem podstawowe znaczenie mają zapisy dokonane w ewidencji gruntów i budynków.

Strona 1/5