Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Grzęda (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 13 października 2021 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 25 kwietnia 2017 r. sygn. akt I SA/Bd 142/17 w sprawie ze skargi G. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) odstępuje od obciążenia kosztami postępowania kasacyjnego skarżącej reprezentowanej przez kuratora spadku.

Uzasadnienie strona 1/4

Wyrokiem z 25 kwietnia 2017 r., sygn. akt I SA/Bd 142/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę G. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z 12 grudnia 2016 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 r.

Pełnomocnik skarżącej wywiódł skargę kasacyjną, w której na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., dalej "P.p.s.a.") zarzucił naruszenie:

- przepisów prawa materialnego tj.: 145 § 1 pkt 1 lit. a) P.p.s.a. w zw. z art. 26 ust. 1 pkt 6, ust. 7a pkt 3, 6, 7, 9, 12, 13 oraz 7c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, ze zm., dalej "u.p.d.o.f.") w zw. z art. 62 ust. 1, 2 i 3, art. 68 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 930 ze zm., dalej "u.p.s.") przez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że skarżąca nie ma prawa do odliczenia poniesionych wydatków na cele rehabilitacyjne z uwagi na fakt, że płatności na ten cel dokonała na rzecz Domu Pomocy Społecznej, który świadczył na jej rzecz m.in. usługi opiekuńcze, zabiegi rehabilitacyjne oraz usługi przewodnika osoby niepełnosprawnej;

- przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy tj.: art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a. w zw. z art. 120, art. 121 § 1, art. 122, art. 180 § 1, art. 187 § 1, art. 188 i art. 191 w zw. z art. 192 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2015 r., poz. 613 ze zm., dalej "O.p.") przez oddalenie skargi przez Sąd.

Wskazując na powyższe pełnomocnik skarżącej wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji oraz zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną pełnomocnik organu podatkowego wniósł o jej oddalenie oraz zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw, dlatego podlega oddaleniu.

Ustosunkowując się do podniesionych w skardze kasacyjnej zarzutów za nietrafne należy uznać te dotyczące naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) P.p.s.a. w zw. z art. 26 ust. 1 pkt 6, ust. 7a pkt 3, 6, 7, 9, 12, 13 oraz 7c u.p.d.o.f. w zw. z art. 62 ust. 1, 2 i 3, art. 68 u.p.s., przez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że skarżąca nie ma prawa do odliczenia poniesionych wydatków na cele rehabilitacyjne z uwagi na fakt, ze płatności na ten cel dokonała na rzecz Domu Pomocy Społecznej, który świadczył na jej rzecz m.in. usługi opiekuńcze, zabiegi rehabilitacyjne oraz usługi przewodnika osoby niepełnosprawnej.

Strona 1/4