Wyrok WSA został oparty m.in. na ustaleniu przez Dyrektora Izby Skarbowej, że nie doszło do błędnego pouczenia Podatniczki. W konsekwencji niedopełnienie ustawowych obowiązków, od których uzależnione jest uzyskanie zwolnienia podatkowego, obciążyło tylko Podatniczkę. Ten sam organ podatkowy w postanowieniu o umorzeniu dochodzenia z 29 maja 2014 r. ustalił, że Skarżąca chciała skorzystać z ulgi, ale z niej nie skorzystała wskutek swojego niezawinionego działania. Zdaniem Skarżącej pojawienie się nowej i bezspornej okoliczności uzasadnia wznowienie postępowania i ponowne przeanalizowanie zgromadzonych w sprawie dowodów.
I.3. WSA uznał, że skarga o wznowienie postępowania nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd ten podkreślił, że w procesie badania dopuszczalności wniesienia skargi o wznowienie postępowania nie jest możliwe stosowanie wykładni rozszerzającej. Przesłanki wznowieniowe muszą być więc interpretowane w sposób ścisły, bowiem instytucja ta służy w praktyce obalaniu prawomocnych orzeczeń sądowych, co z kolei zakłóca pewność obrotu prawnego. Z tego względu WSA ocenił, że to, że Skarżąca została wprowadzona w błąd przez pracownika urzędu skarbowego i dlatego nie złożyła właściwego oświadczenia, nie świadczy o zajściu przesłanki "nowej okoliczności" z art. 273 § 2 p.p.s.a., bowiem nie chodzi w nim o niemożność powołania się w poprzednim postępowaniu na określone okoliczności faktyczne (powołania środków dowodowych), gdy istniała obiektywna możliwość powołania się na te okoliczności, a tylko na skutek opieszałości, zaniedbania, zapomnienia czy błędnej oceny potrzeby ich powołania Strona tego nie uczyniła.
Ze zwrotu "wykrycie" wynika, że odnosi się on do okoliczności i dowodów w poprzednim postępowaniu w ogóle nieujawnionych i wówczas nieujawnialnych, bo nieznanych stronom. Nie odnosi się natomiast do okoliczności i dowodów jawnych z materiału poprzedniego postępowania, a tylko nie dostrzeżonych przez Stronę. Tymczasem Skarżąca miała wiedzę o wspomnianej okoliczności i mogła się na nią powołać w poprzednim postępowaniu.
II. W skardze kasacyjnej Podatniczka zaskarżyła powyższy wyrok w całości, zarzucając naruszenie art. 273 § 2 p.p.s.a. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie wobec przyjęcia, że Skarżąca miała wiedzę o okoliczności objętej skargą o wznowienie postępowania i mogła się na nią powołać w poprzednim postępowaniu przed WSA, podczas gdy dowody i okoliczności ujawnione w toku postępowania karnoskarbowego prowadzonego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, a także poczynione przez organ prowadzący postępowanie karnoskarbowe ustalenia faktyczne świadczą o pojawieniu się nowych okoliczności i środków dowodowych mających wpływ na wynik sprawy, na które Skarżąca nie mogła powołać się w poprzednim postępowaniu.
Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez WSA oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
III. W odpowiedzi na skargę kasacyjną Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej i o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.