Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Edyta Anyżewska, Sędziowie NSA: Bogusław Dauter (sprawozdawca), Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. G. i J. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 września 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 411/07 w sprawie ze skargi E. G. i J. G. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 23 listopada 2006 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od E. G. i J. G. na rzecz Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrokiem z 26 września 2007 r., III SA/Wa 411/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę E. G. i J. G. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z 23 listopada 2006 r. nr [....] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 r.
2. Rozstrzygnięcie to zapadło w następującym, przyjętym przez sąd pierwszej instancji stanie faktycznym: zaskarżoną decyzją z 23 listopada 2006 r. (wydaną po uchyleniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 11 lutego 2005 r., III SA 3030/03, decyzji z 12 września 2003 r.) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej (działając przez upoważnionego Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B.) uchylił w całości decyzję własną z 28 kwietnia 2003 r. i określił J. i E. G. wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 1998 r. w kwocie 6.732,00 zł. Wskazano, że w wyniku przeprowadzonego w stosunku do skarżących postępowania kontrolnego obejmującego prawidłowość rozliczeń z budżetem państwa z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r. stwierdzono nieprawidłowości związane z zaniżeniem dochodu o kwotę 23.156,39 zł osiągniętego z tytułu prowadzenia przez J. G. Kancelarii Radcy Prawnego oraz zawyżenia odliczeń z tytułu wydatków na własne potrzeby mieszkaniowe o kwotę 5.099,98 zł. Zaniżenie dochodów z tytułu prowadzenia kancelarii polegało na zaniżeniu przychodów ze sprzedaży usług o kwotę 34.197,39 zł w stosunku do kwot faktycznie uzyskanych oraz zaniżeniu kosztów uzyskania przychodów o kwotę 11.041 zł. Natomiast nieprawidłowości związane z zawyżeniem odliczenia od podatku wydatków na własne potrzeby mieszkaniowe polegały na odliczeniu od podatku 19% wydatków na zakup gruntu pod budowę budynku mieszkalnego, podczas gdy nabyta nieruchomość była zabudowana oraz wydatków wykazanych jako wydatki na rozbudowę, przebudowę budynku mieszkalnego, położonego w P. w sytuacji, gdy wydatki te w istocie związane były z remontem i modernizacją budynku mieszkalnego, ze względu na brak pozwolenia na przebudowę, rozbudowę budynku mieszkalnego określonego przepisami art. 28 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane. W rezultacie uznano, że skarżący w związku z. poniesionymi wydatkami nabyli prawo do odliczenia 19% wydatków na remont i modernizację budynku mieszkalnego do wysokości obowiązującego limitu na lata 1997-1999 w kwocie 2.457 zł. Skarżący nie kwestionowali ustaleń postępowania kontrolnego. W toku postępowania skarżący wnioskowali o uwzględnienie przy rozliczeniu podatku dochodowego darowizny przekazanej przez J. G. na działalność charytatywno - opiekuńczą kościelnych osób prawnych w wysokości 30.000 zł. W pierwotnym zeznaniu podatkowym nie wykazali jednak powyższego odliczenia. Wniosek ten nie został uwzględniony, gdyż organ podatkowy uznał, iż na skutek nie odliczenia w zeznaniu rocznym tej kwoty podatnicy zrezygnowali z powyższych uprawnień tracąc do nich prawo. W konsekwencji powyższych ustaleń Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej decyzją z 28 kwietnia 2003 r. określił skarżącym wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych w kwocie 15.732 zł.