Co do zarzutu dotyczącego art. 98 § 1 ordynacji podatkowej w zw. z art. 1015 § 2 i art. 1016 kc. a także art. 1034 kc należy wskazać, iż nastąpiło wadliwe ustalenie stanu faktycznego przez Naczelnika US, a w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie przepisów art. 98 ordynacji podatkowej w związku z art. 1015 § 2 zdanie drugie i art. 1034 K.c. na co Sąd I instancji wskazał w uzasadnieniu wyroku.
Jednakże wadliwość ta nie daje podstaw do uznania, iż jego decyzja ostateczna została wydana z rażącym naruszeniem przepisów postępowania podatkowego i przepisów prawa materialnego.
Wskazać bowiem należy, że organ podatkowy dysponował postanowieniem Sądu Rejonowego w G. z 9 kwietnia 2002 r. o stwierdzeniu nabycia spadku po zmarłym R.H.P.. Z treści tego postanowienia wynika, iż spadek po zmarłym nabyli żona C.G.P, oraz dzieci P.P. i R.P.P., każde z nich w 1/3 części.
Nadto, organ podatkowy dysponował pismem Sądu Rejonowego w G. z dnia 18 listopada 2004 r., w którym wskazano, że wskazania spadkobiercy nabyli spadek wprost.
Nie ulega natomiast wątpliwości, iż jednym z spadkobierców była osoba małoletnia, tak więc nabycie spadku przez spadkobierców nastąpiło z dobrodziejstwem inwentarza. /wyr. SN z dnia 26 lutego 1970 r., II CR 388/69, OSNC 1970, nr 12, poz. 229 /.
Nadto, decyzja o odpowiedzialności spadkodawcy nie uwzględnia również faktu, iż do dnia wydania decyzji nie nastąpił dział spadku po spadkodawcy, bowiem organ nie poczynił ustaleń w tym zakresie. W takim bowiem wypadku spadkobiercy ponoszą solidarną odpowiedzialność za długi spadkowe.
Należy jednak wskazać, iż uchybienie organu dotyczące wadliwego określenia sposobu nabycia spadku przez spadkobierców oraz ich odpowiedzialności solidarnej, należy do sfery ustaleń faktycznych oraz stosowania przepisów materialnoprawnych.
W związku z powyższym przypomnieć należy, że postępowanie o stwierdzenie nieważności decyzji, nie jest postępowaniem o charakterze merytorycznym, zmierzającym do ustalenia okoliczności sprawy. Z tego też względu w tymże postępowaniu nie można dokonywać weryfikacji ustaleń faktycznych dokonanych przez organ. Instytucja stwierdzenia nieważności decyzji nie pozwala na ponowne rozpoznanie sprawy, a tylko wówczas można zbadać zasadność zarzutów związanych z wyjaśnieniem stanu faktycznego, jego oceną / wyrok NSA z dnia 19 października 2006 r. sygn. akt I FSK 104/06/.
Na tą okoliczność wskazywał Sąd I instancji, a w tym stanie rzeczy powyższa wadliwość nie może skutkować stwierdzeniem nieważności decyzji.
Zdaniem Sądu również zarzuty dotyczący naruszenia art. 70 ordynacji podatkowej w stopniu uzasadniającym stwierdzenie nieważności decyzji okazał się nie uzasadniony.
Należy przypomnieć że w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji nie można dokonywać weryfikacji ustaleń faktycznych dokonanych przez organ, a tylko podczas takiego rozpatrywania można zbadać zasadność zarzutów związanych z wyjaśnieniem stanu faktycznego i jego oceną.
Należy wskazać, iż organ podatkowy ustosunkował się w decyzji do kwestii przedawnienia, wskazując z jakich przyczyn zobowiązania podatkowe ciążące na spadkodawcy nie uległy przedawnieniu. Natomiast