Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych za 2004 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Anna Dumas, Sędzia NSA Tomasz Kolanowski (sprawozdawca), Sędzia NSA del. Anna Maria Świderska, Protokolant Katarzyna Domańska, po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 października 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1334/11 w sprawie ze skargi R. A. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 15 czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych za 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R. A. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6112 Podatek dochodowy od osób fizycznych, w tym zryczałtowane formy opodatkowania
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatki inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/6

Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1. Wyrokiem z 13 października 2011 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę R. A. (dalej Skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych za 2004 r.

2. Wnioskiem z 31 stycznia 2011 r. Skarżący zwrócił się do Dyrektora Izby Skarbowej o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z 30 czerwca 2010 r., utrzymującej w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z 30 września 2009 r. w sprawie określenie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych za 2004 r., zarzucając wydanie decyzji z rażącym naruszeniem prawa.

Skarżący wyjaśnił, że przedsiębiorstwo A. C. powinowatego Skarżącego, w 2004 r. realizowało zadanie inwestycyjne w zakresie m. in. robót drogowych oraz robót ziemnych. Ze względu na posiadany przez Skarżącego sprzęt A. C. powierzył Skarżącemu świadczenie usług transportowych oraz usług pomocniczych. Zdaniem Skarżącego, organ podatkowy niesłusznie uznał, że faktury przez niego wystawione nie potwierdzają rzeczywiście wykonanych usług. Argumentował, że organ dokonał wybiórczej i jednostronnej oceny materiału dowodowego, pomijając zeznania świadków, które jego zdaniem jednoznacznie potwierdzają fakt świadczenia przedmiotowych usług przez Skarżącego oraz zeznania i wyjaśnienia A. C., z których wynika, jakie czynności i gdzie były wykonywane.

3. Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z 1 kwietnia 2011 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej z 30 czerwca 2010 r.

Według organu podatkowego Skarżący nie przedstawił w toku postępowania podatkowego żadnych dowodów, które mogłoby podważyć ustalenia organów, w szczególności dowodów zakupu paliwa bądź części zamiennych do wykorzystywanego sprzętu. Sam fakt zawarcia umowy oraz wystawienia faktury VAT nie jest wystarczającym dowodem wykonania usług. Okolicznością wskazującą na nierzetelność faktur była rozbieżność formy regulowania zobowiązań. Końcowo organ uznał, że Skarżący w istocie dąży do ponownego rozpoznania sprawy pod względem merytorycznym.

4. Po rozpoznaniu odwołania Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z 15 czerwca 2011 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu decyzji wskazał, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy był kompletny i wystarczający dla dokonania rozstrzygnięcia kwestii dotyczącej spornych faktur, a jego ocena nie nosiła cech dowolności. Odmienna od organu podatkowego ocena materiału dowodowego nie jest równoznaczna z nierzetelnością przeprowadzonego postępowania dowodowego i nie dowodzi dowolności działań organu. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej argumentacja Skarżącego sprowadza się do kwestionowania stanu faktycznego w sprawie zakończonej wydaniem decyzji ostatecznej. Zarzuty te mogły być przedmiotem badania w wyniku podniesienia ich w zwykłych środkach zaskarżenia, lecz nie mogą być uwzględnione w ramach instytucji stwierdzenia nieważności decyzji.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6112 Podatek dochodowy od osób fizycznych, w tym zryczałtowane formy opodatkowania
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatki inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej