Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia WSA del. Tomasz Adamczyk (sprawozdawca), Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 kwietnia 2013 r. sygn. akt VIII SA/Wa 647/12 w sprawie ze skargi E. O. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2012 r. nr [,,,] w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od E. O. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 3 kwietnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt VIII SA/Wa 647/12) oddalił skargę E. O. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2012 r. w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego.
Sąd pierwszej instancji przedstawiając stan sprawy wyjaśnił, że zaskarżonym postanowieniem Dyrektor Izby Skarbowej uchylił w całości postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. z 7 grudnia 2011 r. Działając reformatoryjnie umorzył postępowanie egzekucyjne w części dotyczącej nienależnie naliczonych odsetek. W pozostałej części odmówił zaś umorzenia postępowania egzekucyjnego. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Dyrektor IS wskazał między innymi przepisy art. 59 § 1 pkt 2 - 3 oraz § 3 i 5 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.; dalej: u.p.e.a.). Wyjaśnił, że Naczelnik US ostateczną decyzją wymiarową z 30 lipca 2004 r. określił skarżącej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r. w kwocie 185.039,30 zł. Z powodu nieuregulowania zobowiązania wynikającego z powyższej decyzji zostało wszczęte postępowanie egzekucyjne wobec skarżącej. W ramach dokonanego zajęcia dłużnik zajętej wierzytelności (Bank) przekazał kwotę 75,79 zł, która została zarachowana na poczet kosztów egzekucyjnych. Następnie przekazana kolejno kwota 4.501,14 zł została rozdysponowana na 12 tytułów wykonawczych na koszty egzekucyjne. Organ egzekucyjny podjął nadto szereg innych czynności egzekucyjnych, z których większość okazała się bezskuteczna. Na poczet dokonanego zajęcia z 6 sierpnia 2007 r. skarżąca przekazała kwotę 345.000 zł, z której w całości zaspokojona została należność objęta tytułem wykonawczym stanowiącym podstawę prowadzonej egzekucji w niniejszej sprawie.
Pismem z 20 maja 2011 r. skarżąca, na podstawie art. 59 § 1 pkt 3 u.p.e.a., wystąpiła z wnioskiem o umorzenie postępowania egzekucyjnego. Podała, że tytuł wykonawczy został wystawiony wadliwie, gdyż objęty nim egzekwowany obowiązek (odsetki) został określony w wysokości niezgodnej z obowiązującymi wówczas przepisami, tj. art. 54 § 1 pkt 6 - 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 ze zm.; dalej: O.p.).
Naczelnik US, postanowieniem z 22 czerwca 2011 r., odmówił umorzenia postępowania egzekucyjnego. Natomiast Dyrektor IS, postanowieniem z 3 listopada 2011 r. uchylił wydane rozstrzygnięcie i przekazał sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia. Organ I instancji postanowieniem z 7 grudnia 2011 r. ponownie odmówił umorzenia postępowania egzekucyjnego.
Po rozpoznaniu zażalenia, postanowieniem z 27 kwietnia 2012 r., Dyrektor IS uchylił w całości postanowienie organu pierwszej instancji i umorzył postępowanie egzekucyjne w części dotyczącej nienależnie naliczonych odsetek. Dyrektor IS wniosek skarżącej uznał za zasadny w części, gdyż na dzień wystawienia tytułów wykonawczych kwota dochodzonych odsetek winna zostać stosownie pomniejszona. Stąd tytuł wykonawczy w części określającej kwotę odsetek był wadliwy. W konsekwencji Dyrektor IS stwierdził, że z powodu pominięcia przerw w naliczaniu odsetek, które wprawdzie nie stanowią obligatoryjnego elementu tytułu wykonawczego (art. 27 § 1 u.p.e.a.), kwota podlegająca egzekucji została zawyżona. Dlatego, na podstawie art. 59 § 1 pkt 2 i 3 u.p.e.a., należało orzec o umorzeniu postępowania egzekucyjnego w wadliwej części.