Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia NSA (del.) Danuta Małysz (sprawozdawca), Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 28 września 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 19 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Łd 1515/13 w sprawie ze skargi T. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12 listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej orzekającej o solidarnej odpowiedzialności podatkowej za zaległości spółki z o.o. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od T. D. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 19 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Łd 1515/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę T. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 12 listopada 2013 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej orzekającej o solidarnej odpowiedzialności podatkowej za zaległości spółki ograniczoną odpowiedzialnością w podatku dochodowym od osób prawnych za 2006 r.
W uzasadnieniu powyższego wyroku sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan sprawy:
Decyzją z 12 grudnia 2012 r;. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego Ł. [...] (organ podatkowy I instancji) orzekł o odpowiedzialności podatkowej T. D. (strona, skarżący), jako członka zarządu W. spółki z o.o. (spółka), za zaległości spółki w podatku dochodowym od osób prawnych za 2006 r.
W piśmie z 11.02.2013 r. strona zawarła żądanie stwierdzenia nieważności wskazanej wyżej decyzji, jednak Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi decyzją z 5 września 2013 r. odmówił stwierdzenia nieważności tej decyzji.
We wniesionym odwołaniu strona zarzuciła, między innymi, naruszenie art.122, art.187 i art.191 w związku z art.247 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz.749 ze zm.), zwanej dalej "o.p.", a także naruszenie art.247 § 1 pkt 4 w związku z art.116 § 1 i w związku z art.122, art.187 i art.191 o.p.
W wyniku rozpatrzenia powyższego odwołania, przy uwzględnieniu, że zarzut naruszenia prawa materialnego dotyczy w rzeczywistości art.247 § 1 pkt 3 (a nie: pkt 4) o.p., decyzją z 12 listopada 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi utrzymał w mocy własną decyzję z 5 września 2013 r.
Na tę decyzję strona wniosła skargę, zarzucając naruszenie art.122, art.187 i art.191 w związku z art.247 § 1 o.p. przez uznanie, że organ podatkowy I instancji nie dopuścił się rażącego naruszenia prawa stwierdzając bezskuteczność egzekucji wobec spółki, oraz art.247 § 1 pkt 3 w związku z art.116 § 1 oraz w związku z art.122, art.187 i art.191 o.p. przez uznanie, że organ podatkowy I instancji nie dopuścił się rażącego naruszenia prawa uznając, że egzekucja przeciwko spółce była bezskuteczna.
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi wniósł o oddalenie skargi.
Przedstawiając motywy podjętego rozstrzygnięcia o oddaleniu skargi sąd pierwszej instancji wskazał w szczególności, że istota zarzutów skarżącego sprowadza się do jego twierdzenia, iż w stanie sprawy stwierdzenie bezskuteczności egzekucji nastąpiło po nierzetelnym przeprowadzeniu przez organ egzekucyjny postępowania egzekucyjnego. W związku z tym stwierdził, że instytucja stwierdzenia nieważności stanowi odstępstwo od zasady stabilności prawomocnych orzeczeń, a postępowanie w tym trybie jest samodzielnym postępowaniem administracyjnym, którego istotą jest ustalenie, czy zachodzi jedna z przesłanek wymienionych enumeratywnie w art.247 § 1 o.p. Zauważył, że w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji organ wyższej instancji nie może rozpatrywać sprawy co do jej istoty, tak jak w postępowaniu odwoławczym, lecz ma na celu wyjaśnienie jej kwalifikowanej niezgodności z prawem oraz że postępowanie o stwierdzenie nieważności decyzji nie zastępuje postępowania odwoławczego i nie powtarza go.