Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Grażyna Nasierowska, Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia WSA (del.) Agnieszka Krawczyk (sprawozdawca), Protokolant Wiktor Herlinger, po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. [...] z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 21 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Po 2159/15 w sprawie ze skargi P. [...] z siedzibą w P. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 7 sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu, 2) zasądza od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na rzecz P. [...] z siedzibą w P. kwotę 680 (słownie: sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2016 r. (sygn.akt I SA/Po 2159/15) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę P. [...] z siedzibą w P. (dalej: skarżąca lub spółka) na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2016 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.
Sąd podał, że we wniosku o udzielenie interpretacji skarżąca wskazała, że jest jednym z wiodących producentów cukru w Polsce i w ramach swojej działalności podejmuje ścisłą współpracę ze związkami plantatorów buraka cukrowego. Współpraca ta wynika w szczególności ze specyfiki oraz organizacji polskiego sektora cukrowniczego oraz zasad dokonywania dostawy surowca na rzecz Spółki. Uczestnikami uregulowanego rynku cukru są co do zasady trzy rodzaje podmiotów: - plantatorzy, - producenci cukru, - krajowe agencje administrujące funkcjonowaniem rynku; w Polsce rolę tę pełni Agencja Rynku Rolnego.
W celu wzmocnienia swojej pozycji na rynku, dostawcy surowca zrzeszają się w związki plantatorów. Obok związku krajowego funkcjonują również związki regionalne. Związki funkcjonują na podstawie ustawy z dnia 8 października 1982 r. o społeczno-zawodowych organizacjach rolników (Dz. U. 1982, Nr 32, poz. 217, ze zm. - dalej: "ustawa o organizacjach rolniczych").
Ze względu na omówioną specyficzną organizację i ścisłą regulację rynku cukru w Polsce, skarżąca współpracuje aktywnie z wieloma związkami plantatorów buraka cukrowego. Na podstawie porozumień zawieranych ze związkami, Spółka zobowiązała się m.in. do ponoszenia na rzecz związków wydatków w formie:
- wsparcia organizacji szkoleń,
- dofinansowania bieżącej działalności związków, w kwocie nie mniejszej niż określony procent wartości surowca skupionego od plantatorów zrzeszonych w danym związku,
- uczestnictwo Spółki w kosztach wynajęcia biur dla związków, których plantatorzy mają znacznie oddalone plantacje od czynnych cukrowni.
Wyżej wymienione wydatki są ponoszone w ścisłym związku z podstawową działalnością skarżącej, jaką jest produkcja cukru. Spółka będzie ponosiła wskazane wydatki również w przyszłości. Żaden z powyższych wydatków nie wiąże się z nabyciem towarów bądź usług, które można by określić mianem reprezentacji. Dzięki tym wydatkom, Spółka jest w stanie: zabezpieczyć lub zwiększyć przychody (zabezpieczenie dostawy odpowiedniego surowca, wywiązanie się z umów, zwiększenie przychodów z tytułu sprzedaży większej ilości cukru). Spółka wskazała, iż dofinansowując szkolenia dla plantatorów oraz inne działania związków o charakterze zwiększenia kultury rolnej (dzięki którym mają oni m.in. okazję zapoznać się z najnowszymi technikami upraw i ochrony roślin) zapewnia sobie możliwość: z jednej strony uniknięcia sytuacji niedostarczenia przez plantatora surowca (np. uniknięcie jego zniszczenia przez czynniki chorobotwórcze) lub nabycia "lepszego" surowca, co bezpośrednio przełoży się na produkcję większej ilości cukru, za który Spółka uzyska dodatkowe przychody, a zatem zwiększy swój wynik. Powyższe działania wpisują się w strategię działalności Spółki, w myśl której jednym z celów działalności powinno być uzyskiwanie surowca odpowiedniej jakości, przy optymalizacji kosztów produkcji, w trosce o prowadzenie działalności w zgodzie ze środowiskiem naturalnym. Ponadto ponoszenie wydatków na rzecz związków plantatorów buraka cukrowego sprzyja również budowaniu trwałej relacji pomiędzy wnioskodawcą a dostawcami surowca.