Skarga kasacyjna od wyroku WSA we Wrocławiu w sprawie ze skargi P. Ł. o wymierzenie Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w G. grzywny z tytułu niewykonania wyroku WSA we Wrocławiu , sygn. akt I SA/Wr 488/03 1)
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak, Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia WSA del. Krystyna Skowrońska - Pastuszko (sprawozdawca), , Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 2 lipca 2008 r. sygn. akt I SA/Wr 1811/07 w sprawie ze skargi P. Ł. o wymierzenie Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w G. grzywny z tytułu niewykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 4 listopada 2004 r., sygn. akt I SA/Wr 488/03 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. Ł. na rzecz Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/7

Wyrokiem z dnia 2 lipca 2008 r., sygn. akt I SA/Wr 1811/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę P. L. o wymierzenie Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w G. grzywny z tytułu niewykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 4 listopada 2004 r. , sygn. akt I SA/Wr 488/03 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1994 r.

Skarga o wymierzenie grzywny wniesiona została w następujących okolicznościach: Wskazanym wyrokiem z dnia 4 listopada 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 3 lutego 2003 r., nr [...] w przedmiocie określenia P. L. zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1994 rok. Z uzasadnienia wyroku wynikało, że uchylenie zaskarżonej decyzji było wynikiem stwierdzenia przez sąd naruszenia art. 122 oraz art. 191 Ordynacji podatkowej odnoszącego się do ustaleń dotyczących charakteru prac zakwalifikowanych przez organ jako inwestycyjne, a realizowanych przez wspólników, w tym P. L. Zdaniem Sądu nie wyjaśniono również kwestii wydatków udokumentowanych dowodami wewnętrznymi, a w szczególności, czy dotyczyły one odpadków poużytkowych.

Na skutek powyższego wyroku Dyrektor Izby Skarbowej w W. wydał w dniu 26 października 2005 r. decyzję nr [...]. Decyzją tą, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) Ordynacji podatkowej, organ odwoławczy uchylił decyzję Urzędu Skarbowego w G. z dnia 10 października 2002 r. (nr [...]) w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1994 r., w części dotyczącej przedawnionego zobowiązania podatkowego w kwocie 52.012,90 zł oraz odsetek w wysokości 164.583,50 zł i w tym zakresie umorzył postępowanie, zaś w pozostałej części utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W dniu 8 października 2007 r. P. L. wystąpił do Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. z żądaniem wykonania wyroku z dnia 4 listopada 2004 r. (sygn. akt I SA/Wr 488/03) "poprzez wycofanie z obrotu prawnego decyzji Urzędu Skarbowego nr [...] z dnia 10 października 2002 r.". Następnie w piśmie z dnia 8 listopada 2007 r. P. L. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, w której domagał się wymierzenia grzywny wymienionemu organowi pierwszej instancji. W motywach powyższego żądania podniósł, że z uzasadnienia wyroku z dnia 4 listopada 2004 r., sygn. akt I SA/Wr 488/03, wynikało, że decyzje obydwóch instancji podatkowych podlegały wycofaniu z obrotu prawnego. Zwrócił przy tym uwagę, że uzasadnienie wyroku jest jego integralną częścią i zawiera wskazania co do faktycznej i prawnej podstawy rozstrzygnięcia. W odpowiedzi na skargę Naczelnik Urzędu Skarbowego w G. wniósł o oddalenie skargi. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę o wymierzenie grzywny stwierdzając, że nie była ona uzasadniona. Sąd wskazał, że z regulacji art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej p.p.s.a., wynika, że skarga o wymierzenie organowi grzywny przysługuje w dwóch sytuacjach: gdy organ nie wykonuje wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność oraz gdy organ pozostaje bezczynny po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 4 listopada 2004 r. (sygn. akt I SA/Wr 488/03) został wydany w sprawie ze skargi P. L. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 3 lutego 2003 r., zatem żądanie wymierzenia grzywny mogło dotyczyć jedynie przypadku bezczynności organu po wyroku uchylającym decyzję. Bezczynność taka zachodzi wtedy, gdy organ, pomimo upływu stosownych terminów, nie załatwia sprawy, to jest - zasadniczo - nie wydaje nowego rozstrzygnięcia w sprawie. Jednocześnie Sąd stwierdził, że wyrok z dnia 4 listopada 2004 r. (sygn. akt I SA/Wr 488/03) uchylał jedynie zaskarżoną decyzję Izby Skarbowej w W., co jednoznacznie wynikało z pkt I. sentencji. Przyznał przy tym, że wprawdzie w uzasadnieniu tego orzeczenia zostało zamieszczone zdanie, że "zaistniały przesłanki wymienione w art. 145 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uzasadniające usunięcie zaskarżonych decyzji (liczba mnoga - przypis) z obrotu prawnego", to jednak o tym, czy sąd administracyjny uchylił tylko zaskarżoną decyzję, czy też w związku z art. 135 p.p.s.a. inne jeszcze rozstrzygnięcia podjęte w granicach sprawy, której dotyczyła skarga - wynika z sentencji, a nie z uzasadnienia. Sąd wskazał, że według art. 138 p.p.s.a. sentencja wyroku powinna zawierać: oznaczenie sądu, imiona i nazwiska sędziów, protokolanta oraz prokuratora, jeżeli brał udział w sprawie, datę i miejsce rozpoznania sprawy i wydania wyroku, imię i nazwisko lub nazwę skarżącego, przedmiot zaskarżenia i rozstrzygnięcie. Z kolei na podstawie art. 141 § 4 p.p.s.a. uzasadnienie wyroku powinno zawierać zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, zarzutów podniesionych w skardze, stanowisk pozostałych stron, podstawę prawną oraz jej wyjaśnienie. Jeżeli w wyniku uwzględnienia skargi sprawa ma być ponownie rozpatrzona przez organ administracji, uzasadnienie powinno ponadto zawierać wskazania co do dalszego postępowania. Z powyższego wynika, że rozstrzygnięcie sądu administracyjnego (uwzględniające skargę albo oddalające skargę) jest zamieszczone w sentencji wyroku, natomiast uzasadnienie ma jedynie wyjaśniać podstawę prawną rozstrzygnięcia, a przez to rozstrzygnięcia sądu nie może owo uzasadnienie modyfikować, na przykład przez jego zmianę, czy uzupełnienie. Skoro zatem Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 4 listopada 2004 r. (sygn. akt I SA/Wr 488/03) uchylił tylko zaskarżoną decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 3 lutego 2003 r., to oznaczało to, że bezpośrednio po wyroku, ten organ - a nie Naczelnik Urzędu Skarbowego w G. - władny był podjąć nową decyzję w sprawie, co też ostatecznie uczynił (decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 26 października 2005 r., nr [...]).

Strona 1/7