Skarga kasacyjna na decyzję SKO w W. w przedmiocie opłaty targowej
Sentencja

Sygn. akt II FSK 2039 /10 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 24 kwietnia 2012 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędziowie: NSA Jerzy Rypina, NSA del. Teresa Porczyńska (sprawozdawca), Protokolant Julia Chudzyńska, po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 maja 2010 r. sygn. akt VIII SA/Wa 743/09 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 11 września 2009 r. nr [...] w przedmiocie opłaty targowej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/10

II FSK 2039/10

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 13 maja 2010 r. sygn. akt VIII SA/Wa 743/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi A.K. uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 11 września 2009 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta miasta W. z dnia 10 lutego 2009 r., utrzymaną w mocy wskazaną decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Przedmiotem tych decyzji było określenie skarżącemu zobowiązania w opłacie targowej (690 zł) za 8 i 19 dzień czerwca oraz 24 i 26 dzień lipca 2007 r. Jako podstawę materialnoprawną decyzji organy wskazały przepisy art. 15 ust. 1 - 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.; dalej: "u.p.o.l."), a także przepisy § 1 i § 2 uchwały Nr XXIV/436/2004 Rady miasta stołecznego Warszawy z 15 stycznia 2004 r. w sprawie opłaty targowej (Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego Nr 21, poz. 675; dalej: "uchwała").

Uzasadnienie faktyczne.

W wymienionych dniach skarżący prowadził w W. działalność handlową. W dniu 8 czerwca 2007 r. sprzedawał warzywa i owoce przy ulicy Konstancińskiej ze stoiska handlowego o powierzchni 8m2. Towary te sprzedawał także przy ulicy Powsińskiej nr 25 w dniach: 19 czerwca ze stoiska handlowego o powierzchni 3 m2 oraz 24 i 26 lipca 2007 r. ze stoisk handlowych o powierzchni 6 m2. Skarżący przedstawił dowód uiszczenia należnej opłaty targowej 19 czerwca 2007 r. w kwocie 10 zł. W pozostałych dniach nie okazał dowodów uiszczenia należnej opłaty targowej. Podstawą powyższych ustaleń były protokoły kontroli sporządzone przez pracowników Urzędu miasta W. przy asyście funkcjonariusza Policji (8 i 19 czerwca 2007 r.) oraz funkcjonariuszy Straży Miejskiej (24 i 26 lipca 2007 r.). Kontrole dotyczyły prawidłowości poboru opłaty targowej.

Prezydent W. decyzją z 10 lutego 2009 r. określił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w opłacie targowej za wymienione wyżej dni, przyjmując jako podstawę określenia zobowiązania z tytułu opłaty targowej stawkę 30 zł za każdy metr kwadratowy powierzchni wykorzystywanej na działalność handlową poza miejscami do tego wyznaczonymi, zgodnie z przepisami uchwały. W odwołaniu od tej decyzji skarżący zarzucił dokonanie błędnych ustaleń faktycznych. SKO utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję Prezydenta W., gdyż dokonując sprzedaży warzyw i owoców skarżący nie posiadał zezwolenia na działalność handlową. Tym samym Prezydent W. zastosował prawidłową zdaniem SKO stawkę opłaty targowej. Powierzchnia handlowa zajmowana przez skarżącego została przy tym określona w protokole kontroli, stąd organ odwoławczy nie dał wiary oświadczeniom skarżącego w tym zakresie.

W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarżący powtórzył argumentację prezentowaną w odwołaniu. Podniósł, że w trakcie postępowania kwestionował sposób i metodę ustalania wielkości jego stoiska handlowego. Oświadczył, że nie wie kto i jak dokonał pomiaru powierzchni. Protokół kontroli, sporządzony z naruszeniem art. 173 § 2 Ordynacji podatkowej, nie został mu doręczony. Przedstawił przy tym swoje krytyczne uwagi dotyczące sposobu traktowania rodzimych producentów rolnych i przedsiębiorców. Oświadczył, że nie zamierza uchylać się od płacenia podatków i opłat. Jednak w jego ocenie zaskarżona decyzja narusza obowiązujące przepisy. Uiścił bowiem u inkasenta stosowne opłaty w dniu dokonywania sprzedaży.

Strona 1/10