Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia WSA del. Wojciech Stachurski (sprawozdawca), Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta Poznania od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 marca 2014 r. sygn. akt III SA/Po 1274/13 w sprawie ze skargi "T." sp. z o.o. z siedzibą w P. na interpretację indywidualną Prezydenta Miasta Poznania z dnia 28 maja 2013 r. nr Fn-VIII.310.4.2013 w przedmiocie podatku od nieruchomości 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Prezydenta Miasta Poznania na rzecz "T." sp. z o.o. z siedzibą w P. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.
Wyrokiem z dnia 6 marca 2014 r. sygn. III SA/Po 1274/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, po rozpoznaniu sprawy ze skargi "T." Sp.
z o.o. w P., uchylił interpretację indywidualną Prezydenta Miasta Poznania z dnia 28 maja 2013 r. nr Fn-VIII.310.4.2013, wydaną w przedmiocie podatku od nieruchomości.
2. Stan sprawy przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji.
2.1. Spółka wystąpiła do Prezydenta Miasta Poznania o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w celu uzyskania odpowiedzi na pytanie czy ciąży na niej obowiązek podatkowy w zakresie opodatkowania zadaszeń namiotowych, w szczególności zaś czy podatek od nieruchomości jest należny i czy powinien być płacony od hal namiotowych o charakterze tymczasowych obiektów budowlanych, które nie są trwale z gruntem związane. W uzasadnieniu wniosku Spółka wskazała, że wykonuje działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu targowisk miejskich na wyznaczonych placach. Jedno z targowisk jest zlokalizowane pod zadaszeniem namiotowym, na które Spółka uzyskała decyzję o pozwoleniu na budowę. W decyzji wyraźnie zapisano, że inwestycja polegała na budowie tymczasowego targowiska, zrealizowana inwestycja to tymczasowy obiekt budowlany. W ocenie Spółki posiadane przez nią hale namiotowe stanowią tymczasowe obiekty budowlane niepołączone trwale z gruntem, których przykładowe wyliczenie zawarte jest w art. 3 pkt 5 ustawy - Prawo budowlane i nie pokrywa się ono z zakresem wyliczenia obiektów budowlanych stanowiących budowle w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane. Zdaniem Spółki spornych hal namiotowych nie można zaliczyć do budowli w rozumieniu Prawa budowlanego, a w konsekwencji nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Hala namiotowa, stanowiąca tymczasowy obiekt budowlany nie połączony trwale z gruntem nie została wymieniona w art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane. Jednocześnie nie jest ona traktowana jako budowla w innych przepisach ustawowych uzupełniających czy precyzujących pojęcie budowli w prawie budowlanym.
2.2. Prezydent Miasta Poznania w interpretacji indywidualnej z dnia 28 maja
2013 r. uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe. Odwołując się do treści art. 3 pkt 3 i 5 ustawy - Prawo budowlane organ stwierdził, że tymczasowe obiekty budowlane stanowią tylko określoną postać, odmianę, obiektów budowlanych, w związku z czym mogą się mieścić w kategoriach zarówno "budynków", jak i "budowli". Wobec braku odmiennej regulacji ustawowej, nie można twierdzić, że obiektów tymczasowych w jakimkolwiek przypadku nie obejmują definicje budynku lub budowli z art. 1a pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (dalej: "u.p.o.l."), które to definicje określają przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości wskazane w art. 2 ust. 1 i ust. 2 powołanej ustawy. Nadanie obiektowi budowlanemu cech tymczasowości nie pozbawia możliwości zakwalifikowania go do obiektów budowlanych. Odrębną kategorią obiektów budowlanych nie są tymczasowe obiekty budowlane, te są bowiem odmianą obiektów budowlanych, która została wyodrębniona ze względu na pewne specyficzne cechy, wobec czego również w kategoriach "budynków" i "budowli" i "obiektów małej architektury" mogą mieścić się takie, które spełniają cechy i są tymczasowymi obiektami budowlanymi. Jeśli zatem dany tymczasowy obiekt budowlany może być jednocześnie zakwalifikowany na gruncie przepisów prawa budowlanego, jako budowla, to podlega on opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości na zasadach właściwych dla budowli.