Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Alojzy Skrodzki, , Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 lipca 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 220/09 w sprawie ze skargi S. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 28 listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w podatku dochodowym od osób prawnych za 2000 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od S. S.A. z siedzibą w W. na rzecz Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 14 lipca 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 220/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę S. S.A. (zwanej dalej: "spółką") na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 28 listopada 2008 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w sprawie podatku dochodowego od osób prawnych.
W uzasadnieniu orzeczenia wyjaśniono, że skarżąca - powołując się na art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) - wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia 24 sierpnia 2006 r. określającej spółce podatek dochodowy od osób prawnych za 2000 r. Strona argumentowała, że przedmiotowa decyzja rażąco naruszała przepisy prawa procesowego (art. 120 - art. 124, art. 135, art. 138, art. 146 § 1, art. 154, art. 201 § 1 ust. 4 i art. 291 § 2 Ordynacji podatkowej), gdyż została wydana w stosunku do podmiotu, który nie posiadał pełnej zdolności do czynności prawnych. Na dalszym etapie postępowania (we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy) spółka dodatkowo wskazywała na uchybienia w zakresie art. 368 i art. 372 Kodeksu spółek handlowych oraz art. 42 § 1 Kodeksu cywilnego.
Decyzją z dnia 3 lipca 2008 r. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej odmówił stwierdzenia nieważności kwestionowanego przez stronę aktu. Po złożeniu przez skarżącą wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej decyzją z dnia 28 listopada 2008 r. stwierdził brak podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia 24 sierpnia 2006 r.
Organ nie dopatrzył się rażącego naruszenia prawa zarzucanego przez spółkę. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej zwrócił uwagę, że w toku postępowania kontrolnego skarżąca była reprezentowana przez Prezesa Zarządu - L. D., co potwierdzało, że strona posiadała w tym czasie zarząd, którego skład był jednoosobowy. Z materiału dowodowego nie wynikało również, aby spółka nie miała organów statutowych (Rady Nadzorczej, Walnego Zgromadzenia), a więc organów uprawnionych do powołania pozostałych członków zarządu. Ponadto skarżąca brała czynny udział w postępowaniu: składała wyjaśnienia, zeznania, wnioski dowodowe, podpisała protokół, wniosła zastrzeżenia do protokołu.
W świetle przedstawionych okoliczności Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej uznał za nieuprawnione twierdzenie, że organ kontroli skarbowej powinien był wystąpić do sądu z wnioskiem o ustanowienie kuratora dla skarżącej z uwagi na brak organów spółki mogących prowadzić jej sprawy.
W skardze do sądu administracyjnego S. S.A. domagała się uchylenia decyzji Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej wskazując na naruszenie art. 247 § 1 pkt 3, art. 120, art. 138 § 1 i art. 122 Ordynacji podatkowej, art. 368 i art. 372 Kodeksu spółek handlowych w związku z art. 125 § 1 Ordynacji podatkowej i art. 42 Kodeksu cywilnego.