Skarga kasacyjna na decyzję SKO w L. w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w opłacie targowej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Anna Dumas, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia WSA del. Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Protokolant Tomasz Jankowski, po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 22 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 189/11 w sprawie ze skargi B. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 22 grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w opłacie targowej 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od B. K. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/3

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę B. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 22 grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania dotyczącego określenia wysokości zobowiązania podatkowego w opłacie targowej.

Stan sprawy Sąd przedstawił następująco:

B. K. w dniu 13 września 2010 r. złożyła wniosek o zawieszenie postępowania do czasu prawomocnego zakończenia sprawy zawisłej przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, ze skargi kasacyjnej skarżącej na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 16 lutego 2010 r., sygn. akt I SA/Łd 1049/09, oddalający jej skargę na decyzję SKO w L. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustalenia skarżącej wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2009 rok.

Organ pierwszej instancji postanowieniem z dnia 1 października 2010 r. odmówił zawieszenia postępowania we wskazanym przedmiocie. Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem B. K. wniosła w terminie zażalenie do SKO w L.

Organ odwoławczy rozpoznając przedmiotową sprawę stwierdził, iż zawisłość sprawy ze skargi kasacyjnej od wyroku oddalającego skargę na decyzję umarzającą postępowanie w przedmiocie podatku od nieruchomości nie stanowi kwestii prejudycjalnej w rozumieniu art. 201 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej O.p.). Wskazano, że zgodnie z brzmieniem tego przepisu organ podatkowy zawiesi postępowanie, gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji jest uzależnione od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd, jednocześnie zwrócił uwagę na utrwalone orzecznictwo NSA. Organ argumentował przy tym, iż podstawą rozstrzygnięcia mogą być jedynie ostateczne decyzje. A zatem, przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy stwierdził, iż w sprawie podatku od nieruchomości za 2009 rok została wydana i doręczona ostateczna decyzja umarzając postępowanie w przedmiocie tego podatku, która zgodnie z art. 212 O.p. jest wiążąca dla SKO w L., a toczące się przed NSA postępowanie kasacyjne nie stanowi zagadnienia wstępnego, bez którego wydanie decyzji w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w opłacie targowej nie jest możliwe. Brak było, zatem w ocenie organu odwoławczego, podstaw do zawieszenia postępowania w oparciu o przepis art. 201 § 1 pkt 2 O.p. Organ powołał również stanowisko wyrażone przez NSA w wyroku z dnia 27 maja 2010 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 148/09, który zapadł w tym samym stanie faktycznym i prawnym, w odniesieniu do tego samego pawilonu handlowego B.K., z tym, że za 2008 rok. W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia NSA wyraził pogląd, iż w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy zebrany w sprawie organy podatkowe ustaliły, iż skarżąca będąc jedynie najemcą nieruchomości gruntowej, należącej do W. sp. z o.o. w T. jest posiadaczem zależnym gruntu i użytkownikiem przenośnego pawilonu handlowego. Skarżąca nie należy, zatem do żadnej z kategorii podatników podatku od nieruchomości wymienionych w art. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych i ta okoliczność przesądza o braku podmiotowości B. K. w podatku od nieruchomości, niezależnie od tego, do jakiej kategorii obiektów budowlanych jest zakwalifikowany wskazany pawilon handlowy.

Strona 1/3