Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Krzymień (sprawozdawca), Sędziowie NSA Włodzimierz Kubiak, Jerzy Rypina, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 12 grudnia 2006 r. sygn. akt I SA/Gd 130/06 w sprawie ze skargi S. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia 2 grudnia 2005 r. sygn. akt [...] w przedmiocie zobowiązania w podatku od środków transportowych oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 12 grudnia 2006 r., sygn. akt I SA/Gd 130/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę S. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia 2 grudnia 2005 r. w przedmiocie podatku od środków transportowych za lata 2002-2005. W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, iż z ustaleń organów podatkowych wynikało, że Skarżący od dnia 15 lutego 2002 r. posiada samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej 3,5 tony, którego nie zgłosił do opodatkowania w składanych deklaracjach na podatek od środków transportowych. Organy podatkowe wyjaśniły Stronie, iż z uwagi na wskazaną powyżej masę całkowitą (dane o masie całkowitej pojazdu pochodziły z Wydziału Komunikacji Starostwa Powiatowego w K.), przedmiotowy samochód podlega opodatkowaniu na podstawie art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 z późn. zm.), dalej w skrócie "p.o.l.". Zgodnie bowiem z powołanym przepisem opodatkowaniu podlegają samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej od 3,5 tony lub niższej niż 12 ton. W ocenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego, z tego przepisu wprost wynika, że podatek ten obciąża w jednej stawce właścicieli samochodów ciężarowych o dopuszczalnej masie całkowitej od 3,5 tony, czyli równej 3,5 tony, ale niższej od 12 ton. Każda inna interpretacja jest błędna i niedopuszczalna.
Oddalając skargę Sad I instancji podkreślił, iż do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy nie było konieczne dokonanie interpretacji prawa, wystarczyło bezpośrednie rozumienie tekstu prawnego, tj. art. 8 pkt 1 p.o.l. Jak wynika z ustaleń faktycznych, skoro masa całkowita samochodu należącego do Skarżącego, wynosiła 3,5 tony, to na podstawie bezpośredniego rozumienia tekstu prawnego organy podatkowe prawidłowo stwierdziły, że podlegał on opodatkowaniu podatkiem od środków transportowych. W języku polskim zwrot "od 3,5 tony" obejmuje wszystkie pojazdy, które ważą 3,5 tony i więcej. Nie powstała zatem wątpliwość interpretacyjna w myśl zasady, że jasny tekst nie wymaga interpretacji (clara non sunt interpretanda). Sąd nie stwierdził także naruszenia przepisów postępowania, które mogłoby mieć istotny wpływ na wynika sprawy, a tylko takie naruszenie przepisów postępowania obliguje Sąd do uchylenia zaskarżonego aktu administracyjnego. Z materiału dowodowego zgromadzonego w rozpoznawanej sprawie wynikało, że ustalenie faktyczne co do posiadanego przez Skarżącego samochodu - jego masy dopuszczalnej - dokonane zostało na podstawie informacji Starostwa Powiatowego w K. W myśl art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Nie budziło wątpliwości Sądu, że dowodem w sprawie może być informacja organu władzy publicznej, w zakresie właściwości jego działania. Sąd I instancji podkreślił, iż Strona miała prawo przeprowadzić dowód przeciwny, jednakże w rozpoznawanej sprawie Skarżący takiego dowodu nie przeprowadził, jak i nie wskazał środka dowodowego, który mógłby zostać przeprowadzony przez organy podatkowe. W istocie bowiem Skarżący, jak wskazano w uzasadnieniu wyroku, nie kwestionował jednak okoliczności, że posiada samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej 3,5 tony.