Pojęcie „inne podmioty (…) z mocy prawa (…) powołane do wykonywania zadań publicznych (…)”, o którym mowa w art. 3 pkt 14 lit. b) p.o.ś., nie oznacza, że chodzi wyłącznie o przepis ustawy Prawo ochrony środowiska, ale także o inne przepisy prawa. W szczególności takim przepisem prawa jest art. 7 ust. 6 u.p.o.l., zobowiązujący wojewódzki fundusz ochrony środowiska i gospodarki wodnej do zwrotu gminom utraconych dochodów z tytułu zwolnienia z podatku od nieruchomości.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 12 marca 2012 r. sygn. akt I SA/Gl 2/11 w sprawie ze skargi Gminy R. na bezczynność Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w K. w przedmiocie zwrotu gminom utraconych dochodów z tytułu zwolnienia z podatku od nieruchomości 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w K. na rzecz Gminy R. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrokiem z dnia 12 marca 2012 r., I SAB/Gl 2/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uznał za zasadną skargę Gminy [...] (zwanej dalej: Gminą) na bezczynność Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w K. (zwanego dalej: Funduszem lub Wojewódzkim Funduszem) w przedmiocie zwrotu gminom utraconych dochodów tytułem zwolnienia z podatku od nieruchomości.
2. Ze stanu sprawy, przyjętego przez sąd pierwszej instancji wynikało, że Prezydent Miasta (reprezentujący Gminę), działając na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 8a) i ust. 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Dz. U. Nr 95, poz. 613 ze zm.), zwanej dalej: u.p.o.l. oraz rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 20 lipca 2006 r. w sprawie zwrotu gminom utraconych dochodów z tytułu zwolnienia z podatku od nieruchomości będących własnością Skarbu Państwa, gruntów pokrytych wodami jezior o ciągłym dopływie lub odpływie wód powierzchniowych oraz gruntów zajętych pod sztuczne zbiorniki wodne (Dz. U. Nr 142, poz. 1023), zwanego dalej rozporządzeniem, złożył w dniu 19 grudnia 2008 r. do Funduszu wniosek o zwrot utraconych dochodów z tytułu zwolnienia z podatku od nieruchomości, za lata 2005 - 2006. Zgodnie z przytoczonym powyżej rozporządzeniem - zwrot utraconych dochodów następuje po złożeniu przez gminę wniosku oraz po jego sprawdzeniu przez Fundusz pod względem rachunkowym i formalnym.
Prezydent Miasta dnia 5 sierpnia 2010 r. na podstawie art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego ( Dz.U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.), zwanej dalej: k.p.a., złożył do Samorządowego Kolegium Odwoławczego zażalenie na bezczynność Funduszu i wystąpił o wyznaczenie terminu załatwienia wniosku. W uzasadnieniu podkreślił rażącą bezczynność i przewlekłość prowadzonego postępowania, z przekroczeniem jakichkolwiek terminów postępowania administracyjnego.
SKO postanowieniem z dnia 30 grudnia 2010 r. umorzyło postępowanie zażaleniowe, gdyż uznało, że nie dotyczyło ono sprawy administracyjnej w rozumieniu art. 1 pkt 1 i 2 k.p.a. Jednocześnie wskazało, że na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 doz 1270 z późn. zm.), zwanej dalej: p.p.s.a., stronie służy prawo wniesienia skargi na bezczynność za pośrednictwem organu, którego bezczynność dotyczy - do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.
Mając na względzie pouczenie SKO, Prezydent Miasta wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na bezczynność Funduszu.
W odpowiedzi na skargę Fundusz wniósł o jej odrzucenie, podnosząc, że niniejsza sprawa nie jest sprawą, należącą do kognicji sądów administracyjnych bowiem nie stanowi sprawy administracyjnej w rozumieniu art. 1 pkt 1 i pkt 2 k.p.a. - gdyż jest to postępowanie szczególne - a ponadto Prezydent Miasta nie podał w skardze szczegółowego uzasadnienia podstaw skargi.