Wskazaną na wstępie decyzją SKO utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie organ odwoławczy odwołał się do definicji budowli, zawartej w art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. i wskazał, że pojęcie "budowla", zawarte w art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. musi być rozumiane tak, jak ustawodawca wskazał to w treści art. 1a ust. 1 pkt 2 tej ustawy. W pierwszej kolejności należy bowiem opierać się na przepisach u.p.o.l. i dokonywać wykładni tych przepisów. SKO podkreśliło przy tym, że w art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. zamieszczone jest odesłanie do dwóch pojęć zawartych w przepisach Prawa budowlanego: do obiektu budowlanego i urządzenia budowlanego. SKO stwierdziło dalej, że pojęcie "budowli" zawarte w art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. nie jest zdefiniowane przez pojęcie "budowli" uregulowane w przepisach prawa budowlanego. Jest szersze, bowiem obejmuje dwa pojęcia: "obiekt budowlany" i "urządzenie budowlane". Wynika to wprost z brzmienia przepisu u.p.o.l. Odesłanie z prawa podatkowego do prawa budowlanego obejmuje pojęcia "obiekt budowlany" (sformułowane w art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego) i "urządzenie budowlane" (art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego) i nie jest odesłaniem od razu do pojęcia "budowli" (sformułowanego w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego). Zdaniem SKO, czym innym jest "budowla" do opodatkowania, a czym innym "budowla" w świetle przepisów prawa budowlanego. Taka kolejność wykładni oraz kierunek odesłań między ustawą podatkową a przepisami prawa budowlanego jest potwierdzona także w praktyce stosowania prawa, w orzecznictwie sądów administracyjnych. SKO Podniosło, że opiniujący mgr inż. K. I. dokonał analizy spornego obiektu w oparciu o stan prawny znowelizowany w 2015 r., z tym, że opis produkcyjny elementów urządzenia nie jest przedmiotem sporu. Dopalacz termiczny to urządzenie wyprodukowane jako gotowy do montażu prefabrykat o konstrukcji modularnej (moduły mogą być mobilne) umieszczany w stalowej konstrukcji wsporczej opartej na płycie fundamentowej. SKO uznało, że w stanie prawnym obowiązującym w roku objętym zaskarżoną decyzją do dnia 28 czerwca 2015 r. istniały przesłanki, by uznać dopalacz termiczny jako całość stanowiącą związek funkcjonalno-techniczny budowli (w świetle przepisów prawa budowlanego) - z urządzeniami i instalacjami, czyli uznać za obiekt budowlany w świetle przepisów prawa budowlanego. W konsekwencji - za budowlę w świetle art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l., podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, z uwagi na związanie z działalnością gospodarczą Spółki. Odnosząc się do stanu prawnego, obowiązującego od dnia 28 czerwca 2015 r., definiującego pojęcie "obiektu budowlanego" SKO podzieliło stanowisko organu pierwszej instancji, że nowela przepisu nie spowodowała zmiany w sposobie postrzegania budowli jako całości, gdyż zamiast terminu "całość użytkowo-techniczna" nadal pozostało pojęcie "budowla wraz z instalacjami". Dokonując analizy językowej, normatywnej i celowościowej pojęcia "instalacje" i "urządzenia" oraz pojęcia "wyroby budowlane", zawartych w znowelizowanym brzmieniu art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego SKO przyjęło, że w stosunku do przedmiotu opodatkowania - "dopalacza termicznego" - nie zaszła zmiana uzasadniająca wyłączenie z opodatkowania części tego obiektu zgodnie z wnioskiem Spółki o stwierdzenie nadpłaty. W konsekwencji, SKO wskazało, że stan faktyczny nie zmienił się, tzn. wszystkie elementy dopalacza termicznego stają się - poprzez trwałe umiejscowienie w gruncie poprzez kotwy i fundament - fizycznie powiązane, a występuje między nimi także związek techniczny, funkcjonalny i użytkowy. Elementy dopalacza termicznego zapewniają możliwość jego użytkowania zgodnie z przeznaczeniem i nie przestają być elementami obiektu budowlanego, także według definicji legalnej w znowelizowanym brzmieniu. Ponadto nowe brzmienie definicji obiektu budowlanego zawarte w art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego nie stawia warunku uznania za taki obiekt, obiektu wzniesionego wyłącznie z użyciem wyrobów budowlanych.