Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia WSA (del.) Beata Cieloch, Protokolant Dorota Żmijewska, po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 19 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Gl 935/09 w sprawie ze skargi J. H. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 14 września 2009 r. nr [...] w przedmiocie odsetek od zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2002 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. H. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 900 (słownie: dziewięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Gl 935/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę J. H. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 14 września 2009 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych. Podstawę prawną orzeczenia stanowił art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej powoływanej jako "p.p.s.a".
Jak wskazano w motywach wyroku, małżonkowie M. i J. H. prowadzili w 2002 r. działalność gospodarczą w ramach E. sp. jawna. W wyniku przeprowadzonej kontroli podatkowej stwierdzono w szczególności nieprawidłowości w kwalifikowaniu kosztów podatkowych, co zdaniem organów podatkowych, miało wpływ na (łączne) rozliczenie przez małżonków podatku dochodowego od osób fizycznych we wskazanym okresie. Postępowanie podatkowe zakończyła decyzja wymiarowa organu odwoławczego z dnia 14 września 2009 r., którą to decyzją uchylono decyzję organu podatkowego pierwszej instancji w części i obniżono wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. z kwoty 194.643 zł do kwoty 174.243 zł.
W konsekwencji, organ odwoławczy w/w decyzją z dnia 14 września 2009 r. uchylił również w części decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w C. w sprawie określenia odsetek za zwłokę od niewpłaconych w terminie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i określił ich wysokość w kwocie po 8.919 zł. dla każdego z małżonków.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy stwierdził, że zarzuty odwołania dotyczyły jedynie kwestii, które wpłynęły na sposób określenia małżonkom H. zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. Mając to na względzie, organ odwoławczy ustosunkowując się do zarzutów odwołania, powołał się na argumentację dotyczącą zarzutów wobec również zaskarżonej decyzji wymiarowej, odwołując się jednocześnie do art. 53a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm. ), stanowiącego podstawę określenia odsetek za zwłokę od nieuiszczonych w terminie zaliczek na podatek.
W skardze do Sądu pierwszej instancji strona domagała się uchylenia w/w. decyzji Dyrektora Izby Skarbowej, zarzucając naruszenie:
- art. 121 § 1, art. 122, art. 123 § 1, art. 187 § 1, art. 191 oraz art. 210 § 1 pkt 6 Ordynacji podatkowej, poprzez niewyjaśnienie i nieuzasadnienie przez organ odwoławczy w sposób wyczerpujący okoliczności faktycznych sprawy oraz niekorzystne dla skarżących rozstrzygnięcie wątpliwości powstałych w toku postępowania podatkowego;
- art. 181 Ordynacji podatkowej, poprzez uznanie, że dowodem w postępowaniu podatkowym mogą być, oprócz materiałów zgromadzonych w toku postępowania karnego, również informacje w śledztwie przekazane przez organy ścigania;