Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Protokolant Joanna Bańbura, po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A.O. i M. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 1606/14 w sprawie ze skargi A.O. i M. O. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 25 lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. O. i M. O. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1.1. Wyrokiem z dnia 12 grudnia 2014 r., o sygn. akt I SA/Kr 1606/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę A.O. i M. O. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 25 lipca 2014 r. w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji.
1.2. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że decyzją z dnia 7 lutego 2014 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. określił skarżącym zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. Postanowieniem z dnia 9 maja 2014 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego K. działając na podstawie art. 239b § 1 pkt 1 i 3 oraz art. 239b § 2 w związku z art. 239b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej zwana: "Ordynacja podatkowa") nadał tej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności. W uzasadnieniu wyjaśniono, że po doręczeniu podatnikom tej decyzji zaskarżyli oni ją w drodze odwołań, które nie zostały jeszcze rozpoznane. Dalej organ I instancji wskazał, że po wydaniu przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. decyzji z dnia 28 grudnia 2012 r., określającej skarżącemu zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące od czerwca do sierpnia 2007 r. do zapłaty w kwocie 99.836,00 zł, małżonkowie dokonali wspólnie czynności polegających na zbywaniu majątku znacznej wartości. Czynnościami tymi były darowizny nieruchomości dokonane na rzecz dzieci. Ponadto w dniu 23 stycznia 2013 r. małżonkowie wyłączyli wspólność ustawową małżeńską, ustanawiając ustrój rozdzielności majątkowej. Dodatkowo wskazano, że obok przesłanki do nadania rygoru natychmiastowej wykonalności - art. 239b § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, wobec M. O. wystąpiły dowody potwierdzające istnienie kolejnej przesłanki do nadania tego rygoru z art. 239b § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej w postaci informacji, z których wynika, że wobec strony toczy się postępowanie egzekucyjne w zakresie innych należności pieniężnych. Skarżący poza zobowiązaniem w podatku dochodowym od osób fizycznych, wynikającym z opisanej decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L., posiadał zaległości podatkowe w Urzędzie Skarbowym w R., w podatku od towarów i usług za miesiące czerwiec - sierpień 2007 r. oraz marzec 2013 r. na łączną kwotę 98.650,00 zł, plus odsetki wyliczone na dzień 14 kwietnia 2014 r. w kwocie 79.867,00 zł. Ponadto, oprócz zaległości podatkowych skarżący posiadał inne wynikające z mandatu karnego oraz kary pieniężnej. Z uwagi na fakt, że wymienione zobowiązania pieniężnie nie były przez skarżącego dobrowolnie regulowane, na podstawie wystawionych przez wierzycieli tytułów wykonawczych organy skarbowe prowadziły wobec niego postępowanie egzekucyjne. Na dzień wydania postanowienia (bez kwoty zobowiązania w podatku dochodowym za 2007 r. wynikającego z decyzji UKS wydanej w dniu 7 lutego 2014 r.) do uregulowania pozostała kwota zaległości objęta postępowaniem egzekucyjnym przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w wysokości 99.749,00 zł. Jednocześnie analiza deklaracji podatkowych PIT-36 małżonków za lata od 2008 do 2012 doprowadziła organ do wniosku, że tylko w 2008 r. uzyskali oni dochód w wysokości 27.006,65 zł. Głównym źródłem przychodów rodziny była działalność gospodarcza prowadzona przez podatnika. Jednak w dniu 31 marca 2013 r. likwidując działalność gospodarczą, skarżący utracił potencjalne źródło, z którego przy racjonalnym gospodarowaniu można by było czerpać dochody umożliwiające spłatę zadłużeń. Wprawdzie od dnia 12 marca 2013 r. skarżąca rozpoczęła działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów, niemniej jednak analiza deklaracji VAT-7 za okres od marca 2013 r. do lutego 2014 r. wykazała, że koszty związane z prowadzoną przez nią działalnością przekraczają przychody uzyskane z tej działalności. W zażaleniu na to postanowienie pełnomocnik podatników zarzucił organowi I instancji naruszenie art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 w związku z art. 239b § 2 Ordynacji podatkowej poprzez nieuprawdopodobnienie, że ww. zobowiązanie nie zostanie wykonane w związku z wystąpieniem przesłanek z art. 239b § 1 pkt 1 i 3 tej ustawy. W konsekwencji zażądano uchylenia zaskarżonego postanowienia, gdyż dla wydania zaskarżonego postanowienia nie było wystarczające stwierdzenie, że strona darowała część swego majątku dzieciom.