Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędziowie NSA Grzegorz Borkowski, WSA del. Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Pawłowska, po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej H. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 czerwca 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 833/07 w sprawie ze skargi H. F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 31 stycznia 2007 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od H. F. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 3.600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Sygnatura akt II FSK 1706/07
U z a s a d n i e n i e
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę H.F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. uchylającą decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym z tytułu sprzedaży nieruchomości.
Wyrok ten zapadł wskutek przyjęcia następujących ustaleń co do okoliczności sprawy:
Naczelnik Urzędu Skarbowego W. decyzją z dnia 30 października 2006 r. określił na kwotę 330.802 zł wysokość zobowiązania podatkowego skarżącego H.F. w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2000 z tytułu sprzedaży nieruchomości. W uzasadnieniu wskazał, że skarżący dnia 22 września 2000 r. wraz z małżonką R.F. sprzedał zabudowaną działkę gruntu położoną w W. za cenę 13.940.914 zł. Ponieważ działkę tę sprzedający nabyli w dniu 14 kwietnia 1998 r., sprzedaż nastąpiła przed upływem 5 lat licząc od końca roku podatkowego, w którym nieruchomość ta została nabyta. W związku z tym skarżący i jego żona dnia 10 maja 2000 r. złożyli oświadczenie, w którym zobowiązali się do wydatkowania w ciągu 2 lat przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i e) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) [u.p.d.o.f.]. Ponieważ na cele określone w tym przepisie podatnicy wydali jedynie kwotę 7.324.870,60 zł, pozostała kwota 6.616.043,40 zł stanowiła podstawę opodatkowania 10% zryczałtowanym podatkiem z tytułu sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) i art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) u.p.d.o.f., przy czym na skarżącego przypadła połowa opodatkowanej kwoty przychodu i podatek w wymiarze 330.802 zł.
W odwołaniu skarżący wniósł o uchylenie decyzji organu podatkowego pierwszej instancji i umorzenie postępowania ewentualnie przekazanie sprawy temu organowi do ponownego rozpatrzenia. Podniósł, że w decyzji powołano niewłaściwą podstawę prawną, nie wyjaśniono, dlaczego uznano tylko część wydatków na nabycie nieruchomości i nie uznano jako uprawniającego do odliczenia wydatku na nabycie gruntu rolnego. Ponadto skarżący podniósł, że w decyzji błędnie uznano za kwotę przychodu sumę wskazaną w umowie sprzedaży, podczas gdy suma faktycznie uzyskana była mniejsza oraz że w decyzji dotyczącej żony skarżącego, wydanej w tym samym stanie faktycznym i prawnym, określono zobowiązanie podatkowe w kwocie niższej, niż w decyzji dotyczącej skarżącego. W piśmie uzupełniającym odwołanie skarżący podniósł także zarzut przedawnienia zobowiązania podatkowego, bliżej go nie uzasadniając.
Dyrektor Izby Skarbowej w W. decyzją z dnia 31 stycznia 2007 r. uchylił w całości decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. i przekazał sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia. Stwierdził, że przychodem uzyskanym ze sprzedaży nieruchomości jest w myśl art. 19 ust. 1 u.p.d.o.f. wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży pomniejszonej o koszty sprzedaży i że zobowiązanie podatkowe nie uległo przedawnieniu, ponieważ termin płatności podatku wobec złożenia przez podatnika oświadczenia o wydatkowaniu przychodu na cele mieszkaniowe upłynął w 2002 r., a więc to zobowiązanie podatkowe przedawniłoby się dopiero z upływem pięciu lat licząc od końca roku 2002. Stwierdził też, że ze zwolnienia od podatku korzystają przychody w części wydatkowanej na nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego, a nie jakiegokolwiek gruntu, w tym rolnego. Natomiast uznał za słuszny zarzut niedokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, błędnego powołania podstawy prawnej rozstrzygnięcia oraz zwrócił uwagę na niedopuszczalność wydania różniących się decyzji dotyczących identycznego stanu faktycznego.