Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Brolik (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA del. Anna Maria Świderska, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 6 września 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 26 lutego 2016 r. sygn. akt I SA/Lu 889/15 w sprawie ze skargi L. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia 26 czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2015 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie, 2) zasądza od L. N. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie kwotę 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 26 lutego 2016 r. w sprawie sygn. akt I SA/Lu 889/15 w sprawie ze skargi L. N. (dalej: Skarżący) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia 26 czerwca 2015 r. w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego na 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji.
Stan faktyczny sprawy przyjęty przez Sąd pierwszej instancji przedstawia się następująco.
Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lublinie (dalej: "organ"), po rozpatrzeniu odwołania Skarżącego uchyliło w całości decyzję z dnia 30 stycznia 2015 r. ustalającą wysokość łącznego zobowiązania pieniężnego na 2015 r. w kwocie 834 zł i ustaliło wysokość tego zobowiązania w tej samej wysokości solidarnie w stosunku do Skarżącego i T. N. W uzasadnieniu powyższej decyzji organ wyjaśnił, że Burmistrz L. (dalej: "organ I instancji") mocą decyzji (nakazu płatniczego) z dnia 30 stycznia 2015 r. ustalił Skarżącemu i T. N. wysokość łącznego zobowiązania pieniężnego w kwocie 834 zł. Organ zaznaczył, że obie osoby w ewidencji gruntów i budynków ujawnione są jako współwłaściciele przedmiotów opodatkowania i według ustaleń wspólnie użytkują grunty. W podstawie prawnej organ powołał: art. 1, art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 2 ust. 1, art. 4 ust. 1 pkt 1, art. 6 ust. 1 pkt 1, ust. 2 ustawy o podatku rolnym (Dz.U. z 2013 r., poz.1381 ze zm. - u.p.r.); art. 2 ust. 1 pkt 1, art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 1 ustawy o podatku leśnym (Dz.U.2013.465 ze zm. - u.p.l.); art. 2 ust. 1 pkt 1 i 2, art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 3 ust. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 849 ze zm. - u.p.o.l.); art. 21 ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. z 2015 r. poz. 520 ze zm. - u.p.g.k.). Organ wyjaśnił, że w okolicznościach rozpatrywanej sprawy obowiązek podatkowy spoczywa solidarnie na współwłaścicielach. Nakaz zapłaty, ustalający łączne zobowiązanie pieniężne, wystawiony wobec T.N. został mu doręczony w dniu 11 lutego 2015 r., zaś nakaz zapłaty skierowany do Skarżącego adresat otrzymał w dniu 13 lutego 2015 r. Zdaniem organu, powyższe postępowanie organu I instancji nie było zgodne z art. 6c ust. 2 u.p.r., ale jednak ten błąd nie ma istotnego znaczenia dla wyniku sprawy. W tych okolicznościach należało zastosować art. 233 § 1 pkt 2 lit. a ustawy Ordynacja podatkowa ( t.j. Dz.U. z 2015 poz. 613 ze zm., dalej: "O. p.") i na tej podstawie uchylić nakaz zapłaty w całości, a następnie ustalić łączne zobowiązanie pieniężne solidarnie współwłaścicielom.
Skarżący złożył skargę na powyższą decyzję organu, bowiem oceniał ją jako bezprawną. Zasadniczo argumentacja prezentowana przez Skarżącego zmierzała do wykazania, że w okolicznościach rozpatrywanej sprawy nie było żadnych podstaw ani faktycznych, ani prawnych do opodatkowania gruntów i budynków podatkiem od nieruchomości. Wszystkie bowiem przedmioty opodatkowania stanowią gospodarstwo rolne, które składa się z kilku działek.
Odpowiadając na skargę, organ wniósł o jej oddalenie w całości podtrzymując stanowisko oraz argumenty faktyczne i prawne, przedstawione w zaskarżonej decyzji.