Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Bogdan Lubiński (sprawozdawca), Protokolant Alina Buwaj, po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1214/12 w sprawie ze skargi Z. O. na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13 lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2) zasądza od Ministra Pracy i Polityki Społecznej na rzecz Z. O. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 5 grudnia 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1214/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Z. O. na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13 lutego 2012 r. w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji określającej wysokość zobowiązania z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za grudzień 2005 r. oraz poszczególne miesiące 2006 r.
Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że decyzją z dnia 27 września 2011 r. Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej: "PFRON") określił Z. S. O. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą "S." wysokość zobowiązań z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za grudzień 2005 r. oraz poszczególne miesiące od stycznia do listopada 2006 r. w wysokości 25.131 zł.
Postanowieniem z dnia 7 listopada 2011 r. Prezes PFRON nadał ww. decyzji nieostatecznej rygor natychmiastowej wykonalności. W ocenie organu pierwszej instancji, w sprawie zaistniała przesłanka wynikająca z art. 239b § 1 pkt 4 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., nr 8, poz. 60 ze zm. - zwanej dalej "ord. pod."). Organ wskazał, że w niniejszej sprawie do upływu terminu przedawnienia pozostało mniej niż 3 miesiące, gdyż zobowiązania skarżącego ulegają przedawnieniu z dniem 1 stycznia 2012 r. Ponadto wskazał, że dotychczasowy brak samodzielnego wyliczenia w deklaracji kwoty zobowiązania i wpłacenia jej w odpowiedniej wysokości przez stronę uprawdopodabnia niewykonanie zobowiązania przed upływem terminu przedawnienia i wyczerpuje przesłanki do nadania ww. decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności.
Rozpoznając zażalenie Minister Pracy i Polityki Społecznej postanowieniem z 13 lutego 2012 r. utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.
W skardze na to postanowienie strona wniosła o jego uchylenie w całości, zarzucając obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 239b § 2 ord. pod., poprzez błędną jego wykładnię i uznanie, że dotychczasowy brak realizacji przez stronę przepisów ustawy uprawdopodabnia brak wykonania zobowiązania przed upływem terminu przedawnienia, podczas gdy organ pierwszej instancji nie wskazał żadnych przesłanek, na których oparł swoje stanowisko. Ponadto zarzucono naruszenie przepisów postępowania, w szczególności art. 7 (zasada prawdy obiektywnej) ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r., nr 98, poz. 1071, ze zm. - zwanej dalej "k.p.a."), art. 8 k.p.a. (zasada pogłębiania zaufania obywateli do organów Państwa), art. 11 k.p.a. (zasada wyjaśnienia zasadności przesłanek) oraz art. 12 k.p.a. (zasada szybkości postępowania).
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.