Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej utrzymującej w mocy decyzję określającą wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Beata Cieloch (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Stefan Babiarz Sędzia del. WSA Jolanta Strumiłło Protokolant Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 12 października 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 października 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 1838/21 w sprawie ze skargi B. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 12 lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej utrzymującej w mocy decyzję określającą wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2. uchyla zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 12 lipca 2019 r. nr [...] 3. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie na rzecz R. K. - spadkobiercy B. K. kwotę 1257 (tysiąc dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/16

I.1. Wyrokiem z 21 października 2021 r., sygn. akt III SA/Wa 1838/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę B. K. (dalej: "Skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z 12 lipca 2019 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej utrzymującej w mocy decyzję określającą wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r.

Treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia dostępna jest w serwisie internetowym CBOSA (orzeczenia.nsa.gov.pl).

I.2. Sąd pierwszej instancji orzekał w następującym stanie sprawy:

Skarżący na podstawie umowy zamiany zawartej aktem notarialnym z dnia 25 stycznia 2007 r. Rep. [...] nr [...] nabył za kwotę 642.900 zł lokal mieszkalny nr [...] położony w W. przy ul. K., a następnie sprzedał go za kwotę 1.470.000 zł aktem notarialnym z dnia 8 grudnia 2010 r. Rep. [...] nr [...].

W toku czynności sprawdzających przedłożył zaświadczenie o zameldowaniu na pobyt stały w okresie od 20 lutego 2007 r. do 6 października 2010 r. pod adresem: W., ul. K. oraz kserokopię oświadczenia z dnia 20 grudnia 2010 r. o możliwości skorzystania z tzw. ulgi meldunkowej, które to dokumenty, w jego ocenie, umożliwiały mu skorzystanie z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm. - dalej: "u.p.d.o.f.")

Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego W. (zwany dalej: "Naczelnikiem") w wyniku przeprowadzonego postępowania podatkowego, decyzją 19 października 2016 r., określił Skarżącemu podatek dochodowy od osób fizycznych za 2010 r. w wysokości 146.776 zł z tytułu sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego. Ustalił bowiem, że Skarżący nie spełnił jednego z warunków niezbędnych do skorzystania z tzw. ulgi meldunkowej, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 u.p.d.o.f., gdyż nie złożył w wyznaczonym terminie oświadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 21 tej ustawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (dalej: "Dyrektor IS)" po rozpoznaniu złożonego odwołania z 2 listopada 2016 r., decyzją z 2 grudnia 2016 r., utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Organ odwoławczy podzielił stanowisko organu pierwszej instancji, zgodnie z którym Skarżący nie złożył w wyznaczonym terminie oświadczenia wymaganego art. 21 ust. 21 u.p.d.o.f., a tym samym nie spełnił warunku zwolnienia opodatkowania przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego nr [...], położonego w W. przy ul. K.. Powyższa decyzja, doręczona w dniu 5 grudnia 2016 r. nie została przez Skarżącego zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Skarżący pismem z 27 lutego 2019 r. złożył do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie (dalej zwany "Dyrektorem IAS") w dniu 4 marca 2019 r. wniosek o stwierdzenie na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, ze zm., dalej "O.p."), nieważności decyzji Dyrektora IS z 2 grudnia 2016 r. z uwagi na wydanie jej z rażącym naruszeniem art. 21 ust. 1 pkt 126 u.p.d.o.f.

Strona 1/16