Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia WSA (del.) Marek Olejnik, Protokolant Katarzyna Latkowska - Kłoczko, po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 stycznia 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 1893/14 w sprawie ze skargi L. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie zmiany decyzji w sprawie wznowienia postępowania w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za lata 2009-2012. oddala skargę kasacyjną.
1. Wyrokiem z dnia 15 stycznia 2015 r., sygn. III SA/Wa 1893/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę L. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2014 r. w przedmiocie zmiany decyzji w sprawie wznowienia postępowania w przedmiocie zobowiązania pieniężnego za lata 2009-2012. Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku przebieg postępowania Wojewódzki Sąd Administracyjny podał, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie decyzją z dnia 10 kwietnia 2014 r. uchyliło własne postanowienie z dnia 12 grudnia 2013 r. na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012, poz. 270 z późn. zm., dalej "p.p.s.a."), oraz na podstawie art. 233 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej "Ordynacja podatkowa") uchyliło w całości decyzję Burmistrza B. z dnia 27 grudnia 2012 r. w sprawie zmiany w trybie art. 254 § 1 Ordynacji podatkowej własnych decyzji ostatecznych w przedmiocie zmiany łącznego zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za lata 2009 - 2012.
W uzasadnieniu Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie, wyjaśniło, że po rozpoznaniu odwołania skarżącego od decyzji Burmistrza B. z dnia 27 grudnia 2012 r. w sprawie zmiany w trybie art. 254 § 1 Ordynacji podatkowej własnych decyzji ostatecznych w przedmiocie zmiany wymiaru łącznego zobowiązania pieniężnego za lata 2009- 2012, postanowieniem z dnia 12 grudnia 2013 r. stwierdziło, że ww. odwołanie zostało wniesione z uchybieniem terminu Skarżący wniósł skargę na ww. postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W związku z powyższym, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie po ponownym przeanalizowaniu akt sprawy uchyliło zaskarżone postanowienie w całości.
W kwestii uchylenia decyzji Burmistrza B. z dnia 27 grudnia 2012 r. organ wskazał, że podlega ona uchyleniu w całości ze względów formalnych. Przedmiot postępowania określony w postanowieniu z dnia 9 sierpnia 2012 r. nie pokrywał się z przedmiotem rozstrzygnięcia zawartym w decyzji z dnia 27 grudnia 2012 r. Motywy decyzji nie wymieniają także okoliczności, które uzasadniałyby zastosowanie w przedmiotowej sprawie przepisu art. 254 § 1 Ordynacji podatkowej.
Uzasadniając swe rozstrzygnięcie organ odwoławczy wskazał, że organ podatkowy pierwszej instancji przy rozstrzyganiu sprawy "połączył dwa różne tryby" służące do weryfikacji ostatecznych decyzji podatkowych, tj. zastosował tryb, o którym mowa w art. 254 § 1 Ordynacji podatkowej i tryb dotyczący wznowienia postępowania zakończonego decyzją ostateczną. Żadna sprawa podatkowa nie może być rozstrzygana przy "łącznym" zastosowaniu tych trybów. Skoro organ pierwszej instancji wznowił z urzędu postępowanie podatkowe zakończone własnymi decyzjami podatkowymi w sprawie wymiaru łącznego zobowiązania pieniężnego za lata 2009-2012, uznając, że są spełnione przesłanki do zweryfikowania tych orzeczeń w związku z wynikami zakończonej kontroli podatkowej, to powinien wydać rozstrzygnięcie w oparciu o przepis art. 245 § 1 Ordynacji podatkowej. W żadnym razie nie mógł po wznowieniu postępowania podatkowego wydać decyzji kwestionowanej przez skarżącego w oparciu o przepis art. 254 § 1 Ordynacji podatkowej. Organ drugiej instancji stwierdził również, że biorąc pod uwagę powyższe, nie mógł odnieść się merytorycznie do wszystkich kwestii podniesionych w odwołaniu, bowiem decyzja z dnia 27 grudnia 2012 r. została wydana w oparciu o inny przepis Ordynacji podatkowej niż ten, o którym jest mowa w postanowieniu Burmistrza B. z dnia 9 sierpnia 2012 r. dotyczącym wznowienia postępowania. Ponadto, organ odwoławczy wskazał, iż organ podatkowy pierwszej instancji nie uzasadnił również dlaczego równolegle z postępowaniem w kwestii wznowienia postępowania m.in. dot. wymiaru łącznego zobowiązania pieniężnego za 2012 r. prowadził postępowanie podatkowe związane ze zmianą tego wymiaru, kończąc je orzeczeniem z dnia 24 października 2012 r.