Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz Sędzia NSA Krzysztof Winiarski Sędzia WSA (del.) Marek Olejnik (sprawozdawca) po rozpoznaniu w dniu 23 października 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 16 stycznia 2018 r. sygn. akt I SA/Łd 1032/17 w sprawie ze skargi Z. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 11 września 2017r. nr[...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2012 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od Z. B. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 1.000,00 (słownie: jeden tysiąc) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrokiem z dnia 16 stycznia 2018 r., sygn. I SA/Łd 1032/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uwzględnił skargę Z. B. (dalej: Strona lub Skarżący) i uchylił decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 11 września 2017 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.
1.1.Zaskarżoną decyzją z dnia 11 września 2017 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Łodzi, po rozpatrzeniu odwołania Strony, utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. z dnia 8 czerwca 2017r. określającą zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2012 z tytułu uzyskania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości przed upływem pięciu lat od daty nabycia. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy przypomniał, iż przedmiotem sporu są skutki podatkowe odpłatnego zbycia przez stronę udziału 1/2 części spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nabytego w roku 2009 oraz ustalenie, czy spełnione zostały wszystkie uwarunkowania, wynikające z obowiązujących przepisów prawa, od ziszczenia których uzależnione jest prawo podatnika do skorzystania z ulgi podatkowej wynikającej z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm. - dalej jako: "u.p.d.o.f.").
Organ zakwestionował, jako wydatki uprawniające do zwolnienia od podatku na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f., zakup przez Stronę nieruchomości stanowiącej działkę nr 211 za kwotę 148 000 zł. Wskazał, że przedmiotowa działka nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a zgodnie z przepisem art. 59 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Z 2016 r., poz. 778, ze zm.) zmiana zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego, polegająca na budowie obiektu budowlanego lub wykonaniu innych robót budowlanych, a także zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, z zastrzeżeniem art. 50 ust. 1 i art. 86 wymaga ustalenia, w drodze decyzji, warunków zabudowy. Ustalono ponadto, iż w ww. okresie od 3 sierpnia 2012 r. do 31 grudnia 2014 r. nie został złożony wniosek oraz nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy dla niniejszej działki. Nie ma przy tym znaczenia, że zgodnie z ewidencją gruntów działka stanowi tereny mieszkaniowe. Tym samym, w ocenie organu zakupiona nieruchomość nie może być uznana za grunt pod budowę budynku mieszkalnego.
2. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości wraz z poprzedzającą ją decyzją organu I instancji, stwierdzenie, że decyzja organu I instancji została wydana z rażącym naruszeniem prawa, nadto zasądzenie zwrotu kosztów procesu i zwrotu pobranych od skarżącego w wyniku realizacji zaskarżonej decyzji wraz z odsetkami za okres od momentu ich pobrania do momentu zwrotu. Skarżący zarzucił organowi II instancji podtrzymanie błędnej podstawy prawnej decyzji wydanej przez organ I instancji poprzez wskazanie orzecznictwa nie mającego zastosowania w sprawie i odrzucenie innych podnoszonych przez stronę dowodów, czym naruszono art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej (t.j. Dz. U. z 2015r., poz. 613, dalej "O.p."). Nadto zarzucono naruszenie art. 2, art. 64 ust. 2 i ust. 3 oraz art. 217 Konstytucji RP, art. 120, art. 121 par. 1 i art. 122 O.p. przez przyjęcie, że materiał dowodowy jest wyczerpujący, gdy tymczasem brak przeprowadzenia dowodów lub ich uznaniowa i błędna interpretacja wpływają na treść orzeczenia oraz powodują błędną ocenę sprawy, brak autonomicznej analizy zebranych dowodów, oparcie oceny wyłącznie na dyskusyjnych własnych dowodach zebranych przez organ I instancji, nieuwzględnienie stanu faktycznego i prawnego w przedmiocie odwołania. Skarżący wskazał także na naruszenie art. 124, art. 125, art. 180, art. 187 § 1 O.p. ze względu na nierzetelność, brak profesjonalizmu i uchybienia trybu prowadzonego postępowania.