Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Grażyna Nasierowska (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Artur Kot, , po rozpoznaniu w dniu 29 października 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 19 grudnia 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 1008/17 w sprawie ze skargi K. S. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 lipca 2017 r., nr 0111-KDIB2-2.4011.141.2017.1.BF w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz K. S.kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrokiem z 19 grudnia 2017 r. o sygn. akt I SA/Kr 1008/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uznał zasadność skargi K. S. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 lipca 2017 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych i na podstawie art. 146 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm., dalej: p.p.s.a.) p.p.s.a. uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.
2. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wywiódł skargę kasacyjną od powyższego wyroku, zaskarżając go w całości i wniósł o jego uchylenie w całości i rozpoznanie skargi i jej oddalenie, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu, a także o zasądzenie od skarżącego na rzecz organu kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Zaskarżonemu wyrokowi na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:
- art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 i ust. 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200 z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.f.) poprzez ich błędną wykładnię i nieprawidłową ocenę możliwości ich zastosowania do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, polegająca na przyjęciu przez Sąd, że w przypadku wydatków ponoszonych przez podatnika na budowę lokalu mieszkalnego przez dewelopera istotna dla uzyskania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. jest data finansowania budowy, nie zaś nabycia własności wybudowanego lokalu, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 u.p.d.o.f., podczas gdy z przepisów tych wynika, że aby móc skorzystać z prawa do zwolnienia, nie jest wystarczające jedynie wydatkowanie środków pieniężnych, ale konieczne jest również faktyczne i definitywne nabycie wskazanej w tym przepisie nieruchomości lub prawa majątkowego, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.
3. W odpowiedzi na skargę kasacyjną pełnomocnik skarżącego wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.
4. Przewodniczący Wydziału II Izby Finansowej Naczelnego Sądu Administracyjnego zarządzeniem zniósł wyznaczony termin rozprawy i wyznaczył na ten sam dzień posiedzenie niejawne w składzie takim, jak w dniu wcześniej wyznaczonej rozprawy. Jako podstawę prawną powołano na § 1 pkt 2 Zarządzenia nr 39 Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16.10.2020 r. w sprawie odwołania rozpraw oraz wdrożenia w Naczelnym Sądzie Administracyjnym działań profilaktycznych służących przeciwdziałaniu potencjalnemu zagrożeniu zakażenia wirusem SARS-CoV-2 w związku z objęciem Miasta Stołecznego Warszawy obszarem czerwonym (zarządzenie dostępne na stronie http://www.nsa.gov.pl/).