Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Andrzej Jagiełło (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia WSA del. Agnieszka Krawczyk, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej O. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 27 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Lu 767/15 w sprawie ze skargi O. S.A. z siedzibą w W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia 30 kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności oddala skargę kasacyjną.
II FSK 1453/16
Uzasadnienie
1.1 Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 stycznia 2016 r., sygn. akt: I SA/Lu 767/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę O. SA w W. (skarżąca) na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia 30 kwietnia 2015 r., w przedmiocie nadania decyzji nieostatecznej rygoru natychmiastowej wykonalności. 1.2 Zaskarżonym postanowieniem Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lublinie po rozpatrzeniu zażalenia na postanowienie wydane przez Burmistrza P. z dnia 8 grudnia 2014 r., w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji Burmistrza P. z dnia 8 grudnia 2014 r., w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości za 2009 r., w kwocie 154.585 zł, utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji, wydane na podstawie art. 216 § 1 w związku z art. 239b § 1 pkt 4 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r., Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 1997 r., Nr 137, poz. 926 ze zm.,) - dalej O.p. Na podstawie tego przepisu decyzji nieostatecznej może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności, gdy okres do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego jest krótszy niż 3 miesiące. Organ podniósł, że okres do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za rok 2009, na dzień wydania postanowienia, był krótszy niż trzy miesiące, co uprawdopodobniło, że zobowiązanie wynikające z decyzji nie zostanie wykonane. Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, że decyzja podatkowa organu I instancji z dnia 8 grudnia 2014 r. została doręczona pełnomocnikowi spółki w dniu 22 grudnia 2014 r. Od decyzji tej spółka wniosła odwołanie z dnia 29 grudnia 2014 r., które do dnia wydania zaskarżonego postanowienia nie zostało merytorycznie rozpoznane. Organ wyjaśnił, że postanowienie organu I instancji zostało skutecznie doręczone pełnomocnikowi spółki za pomocą środków komunikacji elektronicznej w dniu 22 grudnia 2014 r., co potwierdza znajdujące się w aktach sprawy Urzędowe Poświadczenie Doręczenia. Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 210 § 4 w zw. z art. 23 § 2 O.p. polegającego na braku uprawdopodobnienia niewykonania przez spółkę zobowiązania wynikającego z decyzji z dnia 8 grudnia 2014 r., stosownie do art. 239b § 1 pkt 4 O.p., Kolegium wyjaśniło, że zobowiązanie spółki, co do zasady przedawniało się z dniem 31 grudnia 2014 r. (art. 70 § 1 O.p., w zw. z art. 6 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych w brzmieniu obowiązującym w 2009 roku; Dz. U. z 2012 r. poz. 849 ze zm.) - dalej u.p.o.l. W dniu wydania przez organ I instancji postanowienia z dnia 8 grudnia 2014 r., okres do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego był krótszy niż 3 miesiące i wynosił 24 dni, co oznacza, że została spełniona przesłanka z art. 239b § 1 pkt 4 O.p. W ocenie SKO, organ I instancji uprawdopodobnił także, że zobowiązanie wynikające z decyzji wymiarowej może nie zostać wykonane, co zostało uzasadnione stanowiskiem, że na skutek skorzystania przez spółkę z odwołania od decyzji zobowiązanie podatkowe przedawni się na etapie postępowania odwoławczego. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skarżąca zarzuciła naruszenie art. 210 § 4 w zw. z art. 239b § 2 O.p., wskutek braku uprawdopodobnienia, że zobowiązanie podatkowe wynikające z decyzji organu I instancji nie zostanie przez spółkę wykonane przed terminem przedawnienia. Spółka wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego go postanowienia organu I instancji, a także o zwrot kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Samorządowe Kolegium Odwoławcze, w odpowiedzi na skargę podtrzymało argumentację zaprezentowaną w zaskarżonym postanowieniu oraz wniosło o oddalenie skargi. 1.3 Wojewódzki Sad Administracyjny w Lublinie uznał skargę za bezzasadną. Sąd wskazał, że prawne przesłanki nadania rygoru natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji podatkowej określone zostały w art. 239b § 1 i 2 O.p. Jeżeli okres pozostały do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego jest krótszy niż 3 miesiące, to uprawdopodobnienie przesłanki przewidzianej w art. 239b § 2 O.p. polega na wykazaniu, że zachodzą takie okoliczności faktyczne, które potwierdzają, że z tego powodu zobowiązanie podatkowe wskazane w decyzji nie zostanie wykonane. Sąd argumentował, że w odniesieniu do tej przesłanki nadania rygoru natychmiastowej wykonalności, dla uprawdopodobnienia niewykonania zobowiązania bez znaczenia są wszystkie te okoliczności, które odnoszą się do sytuacji majątkowej, czy też działań podatnika w stosunku do jego majątku. Okoliczności te mogłyby mieć znaczenie wyłącznie w przypadku zaistnienia pozostałych przesłanek z art. 239b § 1 pkt 1-3 O.p. Uwzględniając powyższe, Sąd jako nieuzasadnione ocenił zarzuty skargi dotyczące naruszenia art. 239b § 2 O.p. poprzez brak uprawdopodobnienia niewykonania obowiązku podatkowego. Organy stwierdzając istnienie przesłanki, o której mowa w art. 239b § 1 pkt 4 O.p. uznały jednocześnie, że okolicznością uprawdopodabniającą niewykonanie zobowiązania, o której mowa w art. 239b § 2 tej ustawy jest czas niezbędny do uzyskania przez decyzję nieostateczną waloru ostateczności. Tym samym prawidłowo w ocenie Sądu przyjęły, że ryzyko uruchomienia postępowania odwoławczego, którego spodziewany czas trwania z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 139 § 3 O.p. przekracza okres pozostały do przedawnienia zobowiązania, stanowi okoliczność uprawdopodabniającą, że zobowiązanie podatkowe nie zostanie wykonane. W omawianym przypadku decyzja wymiarowa została wydana w dniu 8 grudnia 2014 r., nie było zatem możliwości, aby do końca 2014 r. uzyskała walor ostateczności.