Par. 32 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" /Dz.U. nr 100 poz. 908/ nie jest przepisem prawa materialnego, nie może więc być powoływany w ramach podstawy kasacyjnej, o której mowa w art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. Regulacja prawna par. 32 powołanego rozporządzenia ma charakter /swoistej/ reguły interpretacyjnej i służy jedynie do oceny skutków prawnych czynności i zdarzeń legislacyjnych, polegających na uchyleniu bądź zmianie określonych aktów prawnych; nie wynikają z niej niewątpliwie jakiekolwiek prawa i/lub obowiązki dla podmiotów prawa.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia del. WSA Grażyna Nasierowska (sprawozdawca), Protokolant Ewelina Król, po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Prezesa Głównego Urzędu Miar na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 czerwca 2006 r. sygn. akt III SA/Wa 2434/05 w sprawie ze skargi Fabryki Zintegrowanych Systemów Opomiarowania i Rozliczeń "M." sp. z o.o. z siedzibą w T. na postanowienie Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia 20 czerwca 2005 r. (...) w przedmiocie stanowiska wierzyciela w zakresie zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Prezesa Głównego Urzędu Miar na rzecz Fabryki Zintegrowanych Systemów Opomiarowania i Rozliczeń "M." sp. z o.o. z siedzibą w T. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 14 czerwca 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie III SA/Wa 2434/05, po rozpoznaniu skargi wniesionej przez Fabrykę Zintegrowanych Systemów Opomiarowania i Rozliczeń "M." Sp. z o.o., uchylił zaskarżone postanowienie Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia 20 czerwca 2005 r. oraz poprzedzające je postanowienie Dyrektora Okręgowego Urzędu Miar w B. z dnia 30 marca 2005 r. w przedmiocie stanowiska wierzyciela w zakresie zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym. Organy odmówiły zasadności zarzutom Spółki i podtrzymały wniosek o prowadzenie egzekucji na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przez Dyrektora Okręgowego Urzędu Miar w B., dotyczącego opłat za czynności legalizacji wodomierzy wykonane na zlecenie Spółki w okresie od 1 września 2004 r. do 28 października 2004 r. Organy wskazały, iż Spółka, po dokonaniu legalizacji wodomierzy przez Naczelnika Obwodowego Urzędu Miar w T. w dniach od 1 września do 28 października 2004 r., obowiązana była uiścić opłaty naliczone za powyższe czynności, w terminie 14 dni od daty otrzymania rachunku. Wysokość opłaty ustalono na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z 26 listopada 2002 r. w sprawie wysokości i trybu pobierania opłat za czynności organów administracji miar i podległych im urzędów /Dz.U. nr 207 poz. 1757 ze zm., dalej - rozporządzenie MF z 26 listopada 2002 r./, które zdaniem organów, nie zostało uchylone aż do zastąpienia go przez przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z 14 października 2004 r. w sprawie opłat za czynności urzędowe wykonywane przez organy administracji miar i podległe im urzędy /Dz.U. nr 229 poz. 2309, dalej - rozporządzenie MF z 14 października 2004 r./. W ocenie organów, konieczność uiszczenia opłat wynikała z art. 24 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach /Dz.U. 2004 nr 243 poz. 2441 ze zm./. W związku z powyższym, organy uznały za bezpodstawne pozostałe zarzuty Spółki, dotyczące niedopuszczalności egzekucji administracyjnej oraz niespełnienie przez tytuł wykonawczy wymogów określonych w art. 27 par. 1 pkt 3 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968 ze zm., dalej - u.p.e.a./. Stwierdzono również brak przesłanek do umorzenia egzekucji na podstawie art. 59 par. 1 pkt 3 u.p.e.a, a także zawieszenia postępowania egzekucyjnego. Zdaniem organów, bezpodstawny był także zarzut Spółki dotyczący zastosowania zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego.
2. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w zaskarżonym wyroku stwierdził, że postanowienie Prezesa Głównego Urzędu Miar oraz poprzedzające je postanowienie Dyrektora Okręgowego Urzędu Miar w B. naruszają przepisy prawa materialnego w stopniu, który miał wpływ na wynik sprawy. Na wstępie Sąd I instancji wskazał, iż przedmiotem sporu w rozpatrywanej sprawie było zagadnienie, czy w stanie prawnym obowiązującym w dacie zaistnienia zdarzenia tj. wykonania przez Okręgowy Urząd Miar w B. czynności legalizacyjnych wodomierzy, w okresie od 1 września do 28 października 2004 r., Okręgowy Urząd Miar w B., mógł określić wysokość opłat za wykonane tych czynności, na podstawie stawek ustalonych w rozporządzeniu MF z 26 listopada 2002 r.