Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1994 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia del. NSA Jan Grzęda, Protokolant Justyna Bluszko - Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ryszarda E. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 8 czerwca 2005 r. sygn. akt I SA/Gd 131/04 w sprawie ze skargi Ryszarda E. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 20 stycznia 2004 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1994 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Ryszarda E. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w G. kwotę 450 /czterysta pięćdziesiąt/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/10

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 8 czerwca 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę Ryszarda E. na decyzję Izby Skarbowej w G. z dnia 20 stycznia 2004 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1994 r.

W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji stwierdził, powołując się na treść przepisów art. 68, art. 21 par. 1 i 2, art. 70 i art. 59 par. 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, iż upływ czasu spowoduje wygaśnięcie zobowiązania bez względu na to, czy postępowanie podatkowe się toczy, czy też nie, czy znajduje się w fazie przez organem pierwszej, czy też drugiej instancji, czy wreszcie decyzja stała się ostateczna.

Wojewódzki Sąd Administracyjny badając zarzut przedawnienia, bada przede wszystkim datę wygaśnięcia zobowiązania. Jeżeli zobowiązanie wygasło po wydaniu decyzji ostatecznej, WSA oddala skargę, gdyż bierze pod uwagę stan istniejący w dniu wydania decyzji organu II instancji. Jeżeli natomiast zobowiązanie podatkowe wygasło przed dniem wydania decyzji organu II instancji, decyzja nieuwzględniająca terminu przedawnienia podlega uchyleniu jako naruszająca prawo materialne, ponieważ organowi odwoławczemu nie wolno wypowiadać się na temat wysokości zobowiązania, które już wygasło.

Kwestią zaś odmienną jest zapłata podatku. Zapłata podatku przed upływem przedawnienia powoduje wygaśnięcie zobowiązania podatkowego na podstawie art. 59 par. 1 pkt 1 O.p.

Zobowiązanie, które wygasło na skutek zapłaty, nie może wygasnąć po raz drugi na skutek przedawnienia. Oznacza to, że po zapłacie podatku termin przedawnienia już nie biegnie, natomiast organ odwoławczy może wydać jedną z decyzji wymienionych w art. 233 par. 1 i 2 O.p., umożliwiając podatnikowi uzyskanie zwrotu nadpłaconego podatku. Organ odwoławczy nie może jedynie określić podatku w kwocie wyższej od zapłaconej, ponieważ - wobec braku zapłaty w tym wyższym zakresie - zobowiązanie wygasło na skutek przedawnienia /art. 59 par. 1 O.p./. Pogląd taki wyraził również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 21 maja 2002 r. /III RN 76/01 - OSNAPU 2003 nr 7 poz. 162/ oraz Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 października 2002 r. /III SA 3514/00 - ONSA 2003 Nr 3 poz. 109 z aprobującą glosa A. Skoczylasa, OSP 2003 z. 7-8 poz. 92/. Również w wyroku z dnia 28 czerwca 2004 r., FSK 4/2004 /ONSAiWSA 2005 nr 1 poz. 4 - Lex nr 14162 postawiono tezę, iż zobowiązanie podatkowe, które wygasło na skutek zapłaty /art. 59 par. 1 pkt 1 O.p./ nie może wygasnąć po raz drugi na skutek przedawnienia.

W ocenie Sądu, w sytuacji gdy decyzja I instancji została wydana przed upływem terminu przedawnienia zaś zobowiązanie podatkowe wygasło na skutek zapłaty organ odwoławczy może wydać jedną z decyzji wymienionych w art. 233 par. 1 i 2 O.p., co odnosząc do rozpoznawanej sprawy brak przeszkody dla uchylenia decyzji I instancji i orzeczenia co do istotny sprawy, gdyż zobowiązanie nie wygasło na skutek przedawnienia, lecz zapłaty podatku.

Strona 1/10