Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia NSA Grażyna Nasierowska (spr.), Sędzia WSA (del.) Sylwester Golec, po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo E. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 26 lutego 2020 r. sygn. akt I SA/Gd 1308/19 w sprawie ze skargi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo E. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 6 maja 2019 r. nr Sygn. akt [...] w przedmiocie podatek od nieruchomości oraz podatek leśny za 2017 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo E. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku kwotę 4 050 (słownie: cztery tysiące pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrokiem z 26 lutego 2020 r., sygn. akt I SA/Gd 1308/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo E. (dalej: skarżący, Nadleśnictwo) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z 6 maja 2019 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2017 r. oraz podatku leśnego za 2017 r.
2. Pełnomocnik Nadleśnictwa wniósł skargę kasacyjną i zaskarżył powyższy wyrok w całości.
I. naruszenia przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
1) art. 120 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. - Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm., dalej: o.p.), poprzez wydanie decyzji z naruszeniem niżej wymienionych przepisów prawa materialnego oraz przepisów postępowania;
2) art. 122 o.p. poprzez niepodjęcie wszelkich niezbędnych działań w celu wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy i rozstrzygnięcia jej zgodnie z przepisami powszechnie obowiązującego prawa, przejawiające się w braku dokładnej analizy, stanu faktycznego oraz przepisów obowiązujących w przedmiotowym postępowaniu, a także w analizie stanu faktycznego w oderwaniu od rzeczywistego wykorzystywania nieruchomości, na której prowadzona jest gospodarka leśna;
3) art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 o.p. poprzez niezebranie całego istotnego dla sprawy materiału dowodowego, a w konsekwencji brak dokonania ustalenia istotnych okoliczności faktycznych dotyczących sprawy oraz zaniechanie samodzielnego rozpatrzenia zebranego w sprawie materiału dowodowego i niedokonanie samodzielnie ustaleń faktycznych, dotyczących istotnych dla sprawy okoliczności, w tym tego, czy grunt leśny pozostający w zarządzie Skarżącego i stanowiący pas techniczny pod napowietrznymi liniami elektroenergetycznymi jest zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej i czy stan ten wyklucza wykonywanie na tym gruncie działalności leśnej;
4) art. 197 § 1 w zw. z art. 180 § 1, art. 122 i art. 187 § 1 o.p. poprzez brak przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego z dziedziny gospodarki leśnej i opinii biegłego z dziedziny energetyki pomimo tego, że informacji specjalnych wymagała ocena, czy na gruncie leśnym skarżącego, stanowiącym pas położony pod napowietrznymi liniami elektroenergetycznymi, możliwe jest prowadzenie gospodarki leśnej oraz czy była tam prowadzona, a jeśli tak, to w jakim zakresie gospodarka leśna w roku podatkowym objętym zakresem decyzji organu pierwszej instancji, jak również ocena, jakie czynności i z jaką częstotliwością oraz o jakim zakresie trwania są konieczne do wykonania przez operatora sieci na terenach będących w zarządzie skarżącego w ramach eksploatacji i utrzymania linii oraz czy przebieg linii nad gruntem ma wpływ na gospodarkę leśną;
II. naruszenia przepisów prawa materialnego, tj.:
1) art. 2 ust. 2 w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 4 i 7 oraz ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. - Dz. U. z 2017 r. poz. 1785 z późn. zm., dalej: u.p.o.l.), a także art. 1 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 20 października 2002 r. o podatku leśnym (t.j. - Dz. U. z 2017 r. poz. 1821 z późn. zm., dalej: u.p.l.) w zw. z art. 84 i 217 oraz art. 32 ust. 1 i art. 64 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że: