Skarga kasacyjna na decyzję SKO w Z. w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2002
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska - Nowacka, Sędzia NSA Krystyna Nowak, Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak (sprawozdawca), , Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 25 stycznia 2008 r. sygn. akt I SA/Lu 685/07 w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z. z dnia 10 lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2002 - 2004 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie do ponownego rozpoznania, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z. na rzecz P. S.A. z siedzibą w W. kwotę 4.717 (cztery tysiące siedemset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6115 Podatki od nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/6

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 25 stycznia 2008 r. sygn. akt I SA/Lu 685/07 oddalił skargę P. S.A. z siedzibą w W. - zwaną dalej Spółką - na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z. z dnia 10 lipca 2007 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2002, 2003 i 2004.

Sąd przedstawił następujący stan faktyczny.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Z., po rozpatrzeniu odwołania P. S.A. w W. od decyzji Prezydenta Miasta Z. z dnia 18 maja 2007 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od nieruchomości za lata 2002, 2003 i 2004, utrzymało decyzję pierwszoinstancyjną w mocy.

Z akt sprawy wynikało, że Prezydenta Miasta Z. ustalił, iż Spółka nie zadeklarowała do opodatkowania następujących budowli: 1) stacji bazowej telefonii komórkowej GSM PLUS, oznaczenie BT-..., zlokalizowanej przy ul. P. w Z., 2) rozbudowanej stacji bazowej telefonii komórkowej GSM PLUS 900, oznaczenie BT ..., zlokalizowanej na dachu elewatora, przy ul. N. w Z., 3) stacji bazowej telefonii komórkowej GSM PLUS, oznaczenie BT-..., zlokalizowanej na dzwonnicy Katedry przy ul. K. w Z., 4) zmodernizowanej stacji bazowej telefonii komórkowej GSM PLUS, oznaczenie BB ..., zlokalizowanej na terenie elektrociepłowni "A." przy ul. H. w Z. Wartość przedmiotowych budowli została ustalona przez organ podatkowy na podstawie przedłożonej przez Spółkę dokumentacji księgowej (wyciągi z tabel amortyzacyjnych). Organ podatkowy pierwszej instancji stwierdził, że stacje bazowe telefonii komórkowej podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, przyjmując jako dowody w sprawie decyzje Prezydenta Miasta o pozwoleniu na budowę oraz decyzje Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego o pozwoleniu na użytkowanie obiektu budowlanego.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Z. rozpatrując odwołanie Spółki podzieliło wykładnię organu I instancji przepisów. art. 2 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 z późn. zm.) - dalej jako u.p.o.l., wskazując, że z ich treści wynika, iż przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości są budowle, których definicja została podana w art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z odwołaniem do przepisu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego. Zważyło, że uregulowanie w ten sposób przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości nastąpiło w ustawie z dnia 30 października 2002 r. o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 200 z 2002 r., poz.1683) obowiązującej od stycznia 2003 r. Wskazało, iż w stanie prawnym obowiązującym przed tą datą przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie zawierały samodzielnej definicji "budowli" oraz nie odwoływały się w tym względzie do przepisów Prawa budowlanego, stąd określenie przedmiotu opodatkowania następowało w drodze wykładni językowej ustalającej znaczenie pojęcia "budowla" oraz uwzględniającej treść przepisów prawa budowlanego, a przyjęta nowelizacja wyeliminowała występujące rozbieżności, co do zaliczenia poszczególnych obiektów budowlanych do przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Samorządowe Kolegium Odwoławcze wywodziło, iż prawomocne decyzje organu administracji architektoniczno-budowlanej oraz organu nadzoru budowlanego, wydane na wnioski Spółki, w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego oraz pozwolenia na budowę stacji bazowych telefonii komórkowej przy ul. K. w Z. i na terenie elektrociepłowni "A." czy też w sprawie pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego - rozbudowy stacji bazowej telefonii komórkowej, przy ul. N., H. i K. w Z. - będące podstawą dokonanych przez organ podatkowy I instancji rozstrzygnięć, a kwalifikujące stacje bazowe telefonii komórkowej jako obiekty budowlane są dokumentami urzędowymi w rozumieniu przepisu art. 194 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej i stanowią dowód okoliczności, które zostały w nich stwierdzone, a dokonana w ich treści kwalifikacja stanów faktycznych, jest wynikiem rozpoznania przez organy posiadające specjalistyczną wiedzę w zakresie prawa budowlanego.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6115 Podatki od nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze