Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Protokolant Dariusz Rosiak, po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 22 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Ke 583/11 w sprawie ze skargi L. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Kielcach z dnia 14 października 2011 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od L. B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Kielcach kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 22 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Ke 583/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę L.B. - zwanego dalej "Skarżącym", na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 14 października 2011 r. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji.
Przedstawiając w uzasadnieniu powyższego wyroku stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że ww. decyzją Dyrektor Izby Skarbowej K. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w K. z dnia 17 czerwca 2011 r. odmawiającą uchylenia we wznowionym postępowaniu ostatecznej decyzji z dnia 17 maja 2006 r. orzekającej o odpowiedzialności podatkowej Skarżącego - Prezesa Zarządu, za zaległości podatkowe "H." S.A. z siedzibą w K. - zwanej dalej "Spółką", w podatku od towarów i usług za sierpień i wrzesień 2004 r. oraz w podatku dochodowym od osób fizycznych za październik 2004 r.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wyjaśnił, że pismem z dnia 13 maja 2011 r. Skarżący złożył wniosek o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej ww. decyzją z dnia 17 maja 2006 r. Jako podstawę prawną żądania Skarżący wskazał art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) Podniósł, że w sprawie wyszły na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne, które istniały w dniu wydania decyzji i nie były znane organowi podatkowemu, tj. fakt, iż na dzień złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku Spółki, ta nie posiadała zobowiązań z tytułu podatku należnego VAT, co ma związek z wystawieniem w dniu 25 października 2004 r. przez Spółkę korekty do faktury sprzedaży z dnia 11 sierpnia 2004 r. na wartość netto (-) 1 276 500 zł, podatek od towarów i usług (-) 280 830 zł, która znajduje odzwierciedlenie w deklaracji VAT za październik 2004 r. Z tego Skarżący wywiódł, że nie ponosi odpowiedzialności za zaległości podatkowe Spółki z tytułu podatku od towarów i usług. Wniósł o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka W.B. - głównego księgowego i prokurenta Spółki na okoliczność potwierdzenia, m.in. faktury korygującej oraz deklaracji VAT-7 za październik 2004 r.
Dyrektor Izby Skarbowej podzielił pogląd organu podatkowego pierwszej instancji, że w sprawie nie wystąpiła przesłanka do wznowienia postępowania określona w art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, jak również żadna z przesłanek wymienionych w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej. Organ odwoławczy wskazał następnie, iż Spółka złożyła w dniu 27 września 2004 r. deklarację podatkową VAT-7 za sierpień 2004 r. z wykazaną kwotą zobowiązania podatkowego do wpłaty w wysokości 274 629 zł, a w dniu 25 października 2004 r. deklarację podatkową VAT-7 za wrzesień 2004 r. z wykazaną kwotą zobowiązania podatkowego do wpłaty w wysokości 401 zł. Zobowiązania te nie zostały uiszczone i stały się zaległością podatkową. Istnienie tych zaległości stanowiło podstawę do wszczęcia postępowania w przedmiocie odpowiedzialności Skarżącego jako osoby trzeciej za zaległości Spółki. Rozliczenie dokonane przez Spółkę w deklaracjach za sierpień i wrzesień 2004 r. nie zostało skorygowane przez samą Spółkę, jak również nie została wydana decyzja w przedmiocie wymiaru podatku od towarów i usług za te miesiące, stąd brak jest podstaw do przyjęcia, że zaległość w podatku od towarów i usług za te miesiące nie istnieje. Skarżący wywodzi natomiast, że nie ma zaległości podatkowej i nie powinien ponosić odpowiedzialności podatkowej w podatku od towarów i usług, z faktu złożenia deklaracji za październik 2004 r., w której wykazano nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu bezpośredniego. Dyrektor Izby Skarbowej wyjaśnił dalej, iż obowiązek podatkowy z tytułu faktury VAT wystawionej w dniu 11 sierpnia 2004 r. dokumentującej sprzedaż mułów węglowych powstał w sierpniu 2004 r. Spółka prawidłowo uwzględniła i rozliczyła podatek należny z tej faktury w deklaracji VAT-7 za sierpień 2004 r. Natomiast faktura korygująca do faktury z dnia 11 sierpnia 2004 r. została wystawiona w dniu 25 października 2004 r. i zasadnie ujęta w deklaracji podatkowej VAT-7 za ten miesiąc. W konsekwencji dokonanej korekty podatku należnego za październik 2004 r. powstała nadwyżka podatku naliczonego nad należnym. Przy czym decyzją z dnia 12 maja 2005 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego odmówił zwrotu na rachunek bankowy kwoty 281 344 zł wykazanej w deklaracji VAT-7 za październik 2004 r., wskazując na brak czynności opodatkowanych w okresie rozliczeniowym, którego dotyczy deklaracja. Spółka mogła rozliczyć nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym zgodnie ze wskazaniem zawartym w decyzji z dnia 12 maja 2005 r., tj. w okresie rozliczeniowym (miesiącu) wystąpienia czynności opodatkowanych, czego nie uczyniła.